ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΠΑΣΑΜΕ (Ντοκουμέντο Νο5)

από G (Μεριζιώτης) 05/08/2015 1:50 πμ.


 

βιτριναΠαρουσιάζω (γιατί έτσι μου αρέσει) την προκήρυξη που αρνήθηκε να δημοσιεύσει η εφημερίδα Ελευθεροτυπία, όπως προείπα, ( “Και όμως πρόταση υπήρξε” 1570696) χρειάζεται όμως να πω μερικά πράγματα για να γίνει κατανοητό το κοινωνικό-πολιτηκο σκηνικό της εποχής.

Βρισκόμαστε στα 1988 το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση για δεύτερη τετραετία, σε μια από την πολλές αθωώσεις του μπάτσου Μελίστα δολοφόνου του Καλτεζά γίνονται εκτεταμένα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας και καταλαμβάνετε το Πολυτεχνείο, εμείς ως ομάδες καταλαμβάνουμε το τμήμα χημικών μηχανικών πρόεδρος του οποίου ήταν ο μετέπειτα πρύτανης Μαρκάτος (στο γραφείο του βρήκαμε αυτά που γράφουμε στην προκήρυξη).

Αυτό είχε τον συμβολισμό του γιατί λίγο ποιο μπροστά χρονικά είχαν πεθάνει από αναθυμίασης 4 εργάτες που καθάριζαν μια δεξαμενή πλυσίματος της σταφίδας στον Πύργο Ηλείας και η 4 ήταν Έλληνες και το λέω αυτό γιατί τότε δεν υπήρχαν μετανάστες να κάνουν αυτές τις βρομοδουλειές, και αμέσως μετά έγινε μια τρομερή έκρηξη στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος με τρία διαμελισμένα πτώματα, το κεφάλι του ενός εργάτη το βρήκαν στην Σαλαμίνα.

Και στης δυο περιπτώσεις ο χημικός μηχανικός (όχι το ίδιο πρόσωπο) είχε δώσει το οκ για εργασίες μετά τον ελέγχο, στην περίπτωση των ναυπηγείον τα ατυχήματα από έκρηξη στα δεξαμενόπλοια πετρελαίου (γκαζάδικα) που πηγαίναν για επισκευές είχαν γίνει ρουτίνα, οι εταιρία έπρεπε να προσκομίσει βεβαίωση χημικού μηχανικού που βεβαίωνε ότι έχει γίνει “καζ φρι” , δηλαδή δεν υπήρχαν αέρια πετρελαίου για να μπουν τα συνεργία για δουλείες Οι εφοπλιστικές εταιρίες για να κερδίσουν χρόνο και χρήμα πίεζαν και έπαιρναν ψεύτικες βεβαίωσης που υπόγραφαν οι χημικοί μηχανικοί ότι άλλα είναι οκ, έτσι συνέβαιναν “ατυχήματα” δολοφονίες και οι χημικοί μηχανικοί πολλές φορές στα δικαστήρια αθωώνονταν.

Στο συγκεκριμένο ατύχημα λόγο ότι έχω δουλέψει στην ζώνη και το Πέραμα γειτνιάζει με Κερατσίνι πήγαμε επί τόπου, οι εργάτες ήταν στα πρόθυρα εξέγερσης και εμείς μαζί τους, από την μια ήταν τα ΜΑΤ και από την άλλη οι εργάτες μέχρι που ήρθε ο υπουργός εργασίας Ευάγγελος Γιαννόπουλος και λειτουργώντας πυροσβεστικά αποσόβησε την εξέγερση , το ΚΚΕ τότε περιορίστηκε στις κλασικές διαμαρτυρίες.

Ο Γιαννόπουλος ήταν δικηγόρος πρώην Εαμίτης και σημαίνων στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, επίσης μεταχουντικά ήταν δικηγόρος πολλών αναρχικών και αυτόκλητος υπερασπιστής των αναρχικών, κάτι που εμείς δεν το δεχθήκαμε πότε, επίσης αργότερα μάθαμε ότι ήταν κουνιάδος του διευθυντής της εφημερίδας Ελευθεροτυπία και γιαυτό δεν ήθελε να δημοσιεύσει την προκήρυξη.

Την προκήρυξη επιδιώξαμε να δημοσιευτεί γιατί κάποιες δεξιές και πασόκικες φυλλάδες είχαν λυσσάξει και η πατσαβουρφυλλάδα Αυριανή έγραφε κρεμάστε τους αναρχικούς στο Σύνταγμα, την προκήρυξη δημοσίευσε η εφημερίδα Πρώτη που ήταν φιλικά προσκείμενη στης αριστερά.

Επίσης η προκήρυξη μοιράστηκε όλες της γειτονίες των ομάδων που την υπογράφουν και στο Πέραμα και κανείς δεν τόλμησε να μας συλλάβει.

 

 

Η προκήρυξη

 

IMG_0005

IMG_0007

Αρχείο Γιώργου Μεριζιώτη

 

Το κείμενο αντίγραφο

 

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΠΑΣΑΜΕ

Οι βίαιες εκδηλώσεις των αναρχικών τις τρεις τελευταίες μέρες, εκφράζουν την δυναμική διαμαρτυρία, την αντίθεση και, αντίστασή του ενάντια στην καταστολή που στόχο έχει, να υποτάξει, και να τρομοκρατήσει το λαό, καθώς και την αλληλεγγύη και συμπαράστασή τους σε όλους τους προλετάριους της σημερινής κοινωνίας που υφίστανται καθημερινά την εκμετάλευση, την καταπίεση, την καταστολή και τις κρατικές δολοφονίες (διακίνηση ναρκωτικών, εκτελέσεις πολιτών και διαδηλωτών) με αφορμή το θάνατο του νεαρού Καλτεζά από τον μπάτσο Μελίστα.

Η αθώωση του Μελίστα και η ουσιαστική προστασία του από το κράτος από τη μια μεριά και ο θάνατος του Καλτεζά από την άλλη, είναι δύο παράγοντες που εμπεριέχουν και εκφράζουν όλη την δυναμική όλη την ουσία της ταξικής αντίθεσης και σύγκρουσης, ανάμεσα σ’αυτούς που εξεγείρονται ενά­ντια στην κυριαρχία του κράτους και των αστών αφεντικών, και στους μηχανισμούς καταστολής που ενεργοποιούνται κάθε φορά που απειλείται ή παραβιάζεται η αστική νομιμότητα, η εύρυθμη δηλαδή λειτουργία του συστήματος. Αυτή η δυναμική πυροδότησε τις συγκρούσεις μεταξύ των αναρχικών και των μηχανισμών καταστολής (ΜΑΤ. ΕΚΑΜ, προβοκάτορες κ. λ. π.).

Από την άλλη, όταν συγκρούεσαι με τους πάνοπλους μπάτσους, πρέπει να προστατευτείς,να επιβιώσεις. Πρέπει ν’ανάψεις φωτιές για τα δακρυγόνα-ασφυξιογόνα,να φτιάξεις οδοφράγματα να πετάς μολότωφ και πέτρες. Παράλληλα αυτή η βίαιη πρακτική είναι μια μορφή κοινωνικού σαμποτάζ, είτε αυτό γίνεται συνειδητά είτε ασυνείδητα, ενάντια στα κέντρα της μεγαλοϊδιοκτησίας, του εμπορίου και της κερδοσκοπίας, ενάντια στα σύμβολα και τα αντικείμενα του καταναλωτισμού, τη μιζέρια της αποβλάκωσης, ενάντια στα μέσα της εξουσίας. Ενάντια σ’αυτό το αίσχος και το παράλογο αυτής της μολυσμένης και νοσογόνας τσιμεντούπολης, που συνθλίβει, αλλοτριώνει και πνίγει τους κατοίκους της.

Για μας, το Πολυτεχνείο παίρνει συμβολικό χαρακτήρα όσον αφορά τις ιστορικές μνήμες, και παράλληλα είναι ένας χώρος λειτουργικός. Οι «λεηλασίες» στο χώρο αυτό έχουν να κά­νουν τόσο με την οργάνωση της αυτοάμυνας μας, όσο και με την έμπρακτη αντίθεση ενάντια στην επιστήμη που παίζει καθαρά αντεπαναστατικό ρόλο σήμερα, προωθώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είναι χώρος παραγωγής τεχνοκρατών με μια αποστειρωμένη-τυποποιημένη γνώ­ση, ξεκομμένη από τα προβλήματα της κοινωνίας, πρώην «προοδευτικοί» και «αριστεροί αγωνισταράδες» που στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις αποτελώντας μια νέα τάξη, μια ελίτ που χειραγωγεί και εκμεταλλεύεται τους σημερινούς προλετάριους.

Οσο και να φωνάζουν οι συγκλητικοί και οι άλλοι πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι» δεν μπορούν να μας πείσουν για την ουδετερότητά τους γιατί η επιστήμη και η τεχνολογία δεν είναι ουδέ­τερες. Αλήθεια θα θέλαμε να μάθουμε τι θέση πήραν για το θάνατο των τεσσάρων νέων προ­λετάριων στην Αμαλιάδα της Ηλείας και για τα διαμελισμένα πτώματα των εργατών στο Πέρα­μα, θύματα της ασυδοσίας του κεφαλαίου και της εγκληματικής συνεργασίας-υποταγής των επι­στημόνων σ’αυτό. Γι’αυτό καταστράφηκε το τμήμα των χημικών μηχανικών και ναυπηγών. Ας πάψουν λοιπόν να διαμαρτύρονται οι σοβαροφανείς καθηγητάδες που φωτογραφίζονται σε γεύ­ματα βιομηχάνων και εφοπλιστών και κρύβουν πορνοπεριοδικά στα υπηρεσιακά βαλιτσάκια τους για την «ψυχαγωγία»τους.

Οι βίαιες αυτές εκδηλώσεις, παίρνουν το χαρακτήρα κοινωνικού σαμποτάζ ενάντια στα σχέ­δια που προωθεί σήμερα ο καπιταλισμός, για ετεροδιαχείριση του συστήματος, για κοινωνική συναίνεση και ειρήνη, για να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του και να διευρύνει και ισχυροποιή­σει την κυριαρχία του, πάνω στους σημερινούς προλετάριους.

Ο μικρομεσαίος καπιταλισμός, μέσα. από την πολιτική των εργολάβων και των συντεχνιών (με τη σημερινή έννοια του όρου) που προωθεί το Πασόκ, βαθαίνει και οξύνει τις αντιφάσεις του, τις οποίες προσπαθεί να ξεπεράσει μέσα από μανούβρες εκλογικές, οικονομικές και πολιτικές-κομματικές, αναδεικνύοντας το κράτος σαν απόλυτο ρυθμιστή, προωθώντας την καταστολή και καταπίεση στους σημερινούς προλετάριους (ανειδίκευτοι εργάτες, προλεταριοποιημένη νεολαία, άνεργοι, αγρότες προλετάριοι, βιομηχανικοί εργάτες και άλλα καταπιεσμένα στρώματα).

Οι «αγανακτισμένοι πολίτες» που διαμαρτύρονται για τις βιτρίνες, είναι έκφραση του φα­σισμού, είναι ο μπακάλης και ο χασάπης που στήριξαν το Χίτλερ και τον Στάλιν ανά τους αιώνες. Ησυχία και τάξη υπάρχει μόνο στα νεκροταφεία και στα μυαλά των μακροαστών. Η ει­ρήνη θα ’ρθει όταν πέσει και το τελευταίο κάστρο της ταξικής κοινωνίας. Μέχρι τότε παλεύουμε για την ανατροπή της εκμετάλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, διευθυντή και διευθυνόμενου εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, δημιουργώντας ένα νέο πολιτισμό μέσα από την άμεση δημιοκρατία και την κοινωνική αυτοδιευθυνση.

Y.Γ. Αυτές οι απόψεις ίσως δεν εκφράζουν το σύνολο των καταληψιών αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπίσουμε τις πρακτικές μας, τα ιδανικά μας και τις ιδέες μας, τόσο από τους πλαστογράφους, επίδοξους ψευτοθεωρητικούς του ΠΑΣΟΚ (βλ. άμεση δημοκρατία καν κοι­νωνία των πολιτών-Λαλιώτης) όσο και από τους δεξιούς κοντυλοφόρους που μας γλείφουν τις τελευταίες μέρες για εκλογικίστικους λόγους, που μας παρουσιάζουν σαν προβληματικά παιδιά αποκρύβοντας την επαναστατική θεωρία από την πρακτική μας.
Αναρχοκομμουνιστικός Πυρήνας Α. Λιοσίων

Αναρχική Ομάδα Δραπετσώνας – Κερατσινίου

Αναρχική Ομάδα Αιγάλεω «ΕΚΤΡΟΠΗ».

* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο.

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s