Η φωτογραφία είναι από το εξώφυλλο της γαλλικής έκδοσης του βιβλίου “La volonté du peuple: Démocratie et anarchie” – Η Βούληση του λαού: Δημοκρατία και Αναρχία.
Ο αναρχικός στοχαστής και αγωνιστής Εduardo Colombo
Ο Eduardo Colombo – Εντουάρντο Ραούλ Κολόμπο (1929-2018) γεννήθηκε στο Κίλμες της Αργεντινής την 1η Σεπτεμβρίου 1929 . Σπούδασε ιατρική και στη συνέχεια εργάστηκε ως γιατρός σε νοσοκομεία αλλά και ως ψυχαναλυτής. Έχει διατελέσει καθηγητής κλινικής και κοινωνικής ψυχολογίας καθώς και ψυχιατρικής στα πανεπιστήμια της Λα Πλάτα και του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή. Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Κοινωνικής Ψυχιατρικής της Αργεντινής, με πληθώρα επιστημονικών δημοσιεύσεων. Η πολιτική του διαδρομή ξεκινάει το 1945 ως φοιτητής, σε ένα ασταθές καθεστώς που για δεκαετίες ακροβατεί ανάμεσα στα πραξικοπήματα και την περονική «δημοκρατία».
Πρώτα συμμετέχει στο φοιτητικό κίνημα, στη συνέχεια στο εργατικό, σε μια περίοδο όπου οι ναυτεργάτες δίνουν ηρωικούς αγώνες, ενώ απ’το 1947 και ύστερα εντάσσεται στη F.O.R.A [Εργατική Ομοσπονδία της Περιοχής της Αργεντινής], την ιστορική αναρχοσυνδικαλιστική ομοσπονδία της Αργεντινής που παρά τις διαρκείς κρατικές απόπειρες απαγόρευσής της ανθίσταται επίπονα και επίμονα.
Το 1949 φυλακίζεται για πρώτη φορά από το περονικό καθεστώς σε μια προσπάθεια καταστολής κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής. Ο Κολόμπο θα συμμετάσχει σε κάθε εκδοτική και εν γένει θεωρητική προσπάθεια του αναρχικού κινήματος και τα σύντομα διαστήματα όπου αυτή δεν ήταν παράνομη θα είναι «υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο». Ο Κολόμπο θα φυλακιστεί και άλλες φορές για την ενεργή υποστήριξη και συμμετοχή του στις απεργίες, αλλά και για την πολιτική του στράτευση.
Θα χάσει τη θέση του τόσο στο πανεπιστήμιο όσο και στο νοσοκομείο και θα αναγκαστεί να αυτοεξοριστεί στο Παρίσι, όπου και έζησε από το 1970 και ύστερα. Θα συνδεθεί αμέσως με το αναρχικό και αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα της Γαλλίας ενώ θα συνδεθεί με μακροχρόνια φιλία και με τον Κορνήλιο Καστοριάδη, γεγονός που αποτυπώνεται έντονα και στα κείμενά του.Υπήρξε ενεργό μέλος της C.N.T της Γαλλίας ενώ συμμετέχει μέχρι σήμερα στο εκδοτικό της τμήμα στο Παρίσι. Από το 1974 μέχρι το 1978 υπήρξε μέλος της σύνταξης του περιοδικού La Lanterne noire, από το 1983 ως το 1986 του περιοδικού Volontà, και από το 1997 ως σήμερα του περιοδικού Réfractions. Συγγραφέας πλήθους βιβλίων και άρθρων, επιστημονικών και πολιτικών, που εστιάζουν στην αναρχική θεωρία και στο αναρχικό κίνημα.
Στα ελληνικά κείμενα του έχουν κυκλοφορήσει από το περιοδικό Αυτονοmedia και τις εκδόσεις Ελευθεριακή Κουλτούρα το Είμαι Αναρχικός . Από τις εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες κυκλοφορεί το βιβλίο Αλλάζοντας Παράδειγμα, Αναρχισμός, κοινωνική υποxρέωση και καθήκον υπακοής, και το Η Βούληση του λαού: Δημοκρατία και Αναρχία.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Εντουάρντο Κολόμπο : Η Βούληση του λαού: Δημοκρατία και Αναρχία. (*)
{…} “Οι άνθρωποι είναι βυθισμένοι στη βαθιά μελαγχολία μιας ιδιωτικοποιημένης ζωής επικεντρωμένης στον εαυτό της, απασχολημένοι, καθώς είναι, μέσα στην αβαρή ιδιωτεία, με τις προσωπικές τους υποθέσεις. Πεισμένοι ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, ικανοποιούνται, με την ελευθερία που τους παρέχει η εξουσία, να πηγαίνουν για ψάρεμα υπό το βλέμμα του χωροφύλακα, που «φροντίζει για την ασφάλεια» του αυτοκινήτου τους. Είναι η «ελευθερία των μοντέρνων», που μπορούν να κάνουν τα πάντα, αρκεί να μην ασχολούνται με την κοινωνία στην οποία ζουν, δεδομένου ότι έχουν εκλέξει τους κυβερνήτες τους, ούτε να νοιάζονται για τη νομιμότητα των νόμων που τους αφορούν, εφόσον έχουν ψηφιστεί από τους αντιπροσώπους τους.
Οι διπλωματούχοι ιδεολόγοι ακολουθούν το ρεύμα και ο νεοφιλελευθερισμός της μόδας σάς λέει: «συζητήστε, χασομερήστε, κάντε συμφωνίες, συμβιβασμούς. Μην προσπαθείτε ν’ αλλάξετε την ιστορία. Όλα είναι προτιμότερα σε σχέση μ’ εκείνο το φοβερό πάθος που συνεπαίρνει τους ανθρώπους όταν τους μεθά η πνοή της επανάστασης, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι μπορούν να γίνουν ελεύθεροι και ίσοι μέσω της συλλογικής δράσης».
Ο αστός βλέπει σ’ αυτό τη σκιά του ιακωβινισμού και πιστεύει ότι ο ολοκληρωτισμός θα είναι η συνέπεια κάθε αλλαγής που μας απομακρύνει από τον ήσυχο δρόμο της προόδου εντός του πλαισίου της κρατικής νομιμότητας. Ο πολίτης του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου πιστεύει ότι η πολιτική είναι «η διαχείριση των σχέσεων ισχύος στο εσωτερικό μιας καθορισμένης πολιτικής τάξης». Αποδέχεται άκριτα τη διχοτομία που θεμελιώνει την ετερονομία του κοινωνικού: υπάρχουν κυρίαρχοι και κυριαρχούμενοι, η μειοψηφία προστάζει, η πλειοψηφία υπακούει. Αυτή η διχοτομία απαλύνεται στο συλλογικό φαντασιακό από την πίστη, τυπική της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ότι η μειοψηφία κυβερνά «δημοκρατικά» με την έγκριση του πλήθους” […]
*) Εduardo Colombo Απόσπασμα από το βιβλίο «Η βούληση του λαού» Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, 2013
Δείτε και αυτές τις δημοσιεύσεις του Εduardo Colombo
Περί της Πόλεως και του Πληβειακού Κοινωνικού Χώρου
Ο Αναρχισμός και το Ζήτημα της Μετανεωτερικότητας
- Το 2012 ο Eduardo Colombo επισκέφτηκε την Ελλάδα και ήταν ο κύριος ομιλητής στην εκδήλωση – συζήτηση που έγινε στο Πολυτεχνείο (αίθουσα Γκίνη) με θέμα «Δημοκρατία και Αναρχία-Αυτονομία και αντιπροσώπευση» από όπου είναι και το παρακάτω βίντεο. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Μαρτίου 2018.
Eduardo Colombo Δημοκρατία Αναρχία Αυτονομία Αντιπροσώπευση
Autonomi Drasi 