Το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!», δεν θα μπορούσε λέει να μην ασχοληθεί με το μεγαλύτερο γεγονός του Ελληνισμού, στη σύγχρονη ιστορία, την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και τα 200 χρόνια από αυτή. Συνέλεξε λοιπόν, όπως γράφει στο site του «…αγωνιστές – προσωπικότητες που οι γονείς τους, σε κόντρα των δυσκολιών τους, δεν λύγισαν στην ευκολία της έκτρωσης, αλλά έφεραν στον κόσμο, στην Ελλάδα μας, αυτούς που λίγο αργότερα, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση της Πατρίδας μας. Ίσως και σήμερα, να υπήρχαν άξιοι ηγέτες να μας κυβερνούν, αν εμείς, απλά, τους αφήναμε να ζήσουν…».
Είναι προφανές που θα μας οδηγήσει ο χορός της απλοϊκότητας των επιχειρημάτων τους, αν τους ακολουθήσουμε. Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε με τη σειρά μας, πόση κτηνωδία θα είχε αποφύγει η ανθρωπότητα, αν η μάνα του Χίτλερ είχε κάνει έκτρωση. Αλλά το θέμα δεν είναι να προσπαθήσει κανείς να τους αντιμετωπίσει πέφτοντας στο επίπεδο τους, φλερτάροντας με τις σκοταδιστικές τους αντιλήψεις, ούτε καν προσπαθώντας να συναισθανθεί τις αιτίες της συμπεριφοράς τους και τα κίνητρα τους.
Είναι τόσο αστείο και φαιδρό το επιχείρημα, ότι εξαιτίας των εκτρώσεων δεν έχουμε ικανούς ηγέτες στη χώρα, που από μόνο του αρκεί για να πει κανείς: «Δεν θέλω ούτε να σας ξέρω», αν δεν έχει προηγουμένως πνιγεί από τα γέλια.
Αξίζει όμως κανείς να απαντήσει στα επιχειρήματα του ευρωβουλευτή της ΝΔ, κου Κυμπουρόπουλου, ο οποίος με την ψήφο του νομιμοποιεί τις απόψεις του συγκεκριμένου κινήματος για έλεγχο του γυναικείου σώματος και την υπεράσπιση της πατριαρχικής οικογένειας. «Αν η μητέρα μου είχε δει ότι είμαι ανάπηρος, θα με σκότωνε ή όχι» αναρωτήθηκε, παίρνοντας μάλιστα και τα εύσημα για την δήθεν αποστομωτική απάντηση από γνωστό αρθρογράφο της Καθημερινής Τ. Θεοδωρόπουλο, που άρχισε να αποκαλεί μαινάδες τις γυναίκες που επιθυμούν να ορίζουν το σώμα τους, χωρίς να μας λέει όμως ότι η ψήφος του Κυμπουρόπουλου, ανοίγει την κερκόπορτα της απαγόρευσης των αμβλώσεων.
Χωρίς να μας λέει καθαρά, κάτι που τόλμησε να πει ένας χριστιανός γιατρός πως «…ακόμη και σε περιπτώσεις βιασμού δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται στη γυναίκα η έκτρωση καθώς δεν ευθύνεται το έμβρυο για την ανωμαλία του εγκληματία»!
Το ότι μπερδεύουν γλυκά το κίνημα ενάντια στις αμβλώσεις με τον προγεννητικό έλεγχο και τις επιλεκτικές εκτρώσεις εμβρύων με βλάβες, δεν είναι αθώο.
Όπως γράφει η Ειρήνη Δαφέρμου, μέλος φεμινιστικής συλλογικότητας: «Η συζήτηση για τον προγεννητικό έλεγχο και την ιατρικοποίηση του τοκετού, για τις επιλεκτικές εκτρώσεις εμβρύων με βλάβες αλλά και εμβρύων με θηλυκό αναπαραγωγικό σύστημα, είναι μια συζήτηση που έχει αργήσει πολύ και πρέπει να γίνει από το φεμινιστικό και το αναπηρικό κίνημα στη χώρα. Είναι μια συζήτηση που έχει γίνει εκτός συνόρων. Να έρθουμε αντιμέτωπες με τις στειρώσεις των αναπήρων και Ρομά γυναικών χωρίς τη συναίνεση τους. Να έρθουμε αντιμέτωπες με τον μισαναπηρισμό, το μισογυνισμό, το ρατσισμό, τον ικανοκεντρισμό και τις κρατικές πολιτικές ελέγχου των «εθνικών» σωμάτων μας. Αλλά αυτή τη συζήτηση θα την ανοίξουμε εμείς, τα σώματα πεδίο μάχης, εμείς, οι γυναίκες, ντόπιες, μετανάστριες, ρομά, ανάπηρες, υποκείμενα με μήτρα. Οι άλλοι να σκάσουν».
Σε άλλη της ανάρτηση συμπληρώνει: «Να πούμε εδώ ότι η ντροπή είναι διπλή για τον Κυμπουρόπουλο, καθώς θα όφειλε να γνωρίζει ότι οι ανάπηρες γυναίκες πέφτουν, πιο συχνά από άλλες, θύματα έμφυλης κακοποίησης, βίας και βιασμών. Η ντροπή διπλή δική του και δική μας η οργή».
Ενδεικτικό είναι και το σχόλιο του Δρ Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και ανάπηρου Λ. Τεντόμα, ο οποίος υπενθυμίζει στον κο Κυμπουρόπουλο, ότι το αναπηρικό κίνημα έχει προχωρήσει: « Οι σχέσεις του αναπηρικού και φεμινιστικού κινήματος έγιναν πιο στενές και το προβάδισμα είχαν ανάπηρες γυναίκες και ερευνήτριες – κυρίως εκτός Βρετανίας όπου αναπτύχθηκε το Κοινωνικό Μοντέλο- οι οποίες προέβαλλαν τα δικά τους επιχειρήματα για να καταλήξουν στην τοποθέτηση ότι είναι αναφέρετο δικαίωμα των γυναικών να επιλέγουν αν θέλουν ή όχι να φέρουν στον κόσμο ένα ανάπηρο παιδί» γράφει.
Η υγιής αντίδραση γυναικών αλλά και ανδρών (ακόμα και ψηφοφόρων του), στην ψήφο Κυμπουρόπουλου, μας γεμίζει ελπίδα. Όπως ελπιδοφόρο ήταν το γεγονός, ότι η κατακραυγή ανάγκασε την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, τον Φεβρουάριο του 2020, να διακόψει την συνεργασία του υπουργείου με την Χριστιανική Αγωγή, μια από τις οργανώσεις που στηρίζουν το «κίνημα» κατά των αμβλώσεων «Αφήστε με να ζήσω» που είχε προκαλέσει σάλο με την καμπάνια κατά των αμβλώσεων στο μετρό. Είναι αδιανόητο το γεγονός, ότι τα παιδιά μας καλούνταν από το ίδιο το υπουργείο να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις σκοταδιστών!
Αλίμονο αν αφήσουμε να μπει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η απαγόρευση των αμβλώσεων, αλίμονο αν επικρατήσουν οι φωνές των αρθρογράφων που απευθυνόμενοι στη ΝΔ γράφουν υπερασπιζόμενοι τον Κυμπουρόπουλο πως «..μια μειοψηφική ομάδα δογματικών του φιλελευθερισμού συμπεριφέρεται σαν να έχει κερδίσει την εξουσία». Αλίμονο αν τα σώματα των γυναικών μπουν στο προεκλογικό παζάρι προκειμένου να προσελκύσουν ψήφους υπερσυντηρητικών. Αλίμονο αν γίνουμε Πολωνία!
Κλείνω με μια μαρτυρία φίλης από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Στις ΗΠΑ ως γνωστόν, έχει ψηφιστεί η απαγόρευση των αμβλώσεων σε ορισμένες πολιτείες. Ο νόμος αυτός, αναγκάζει γυναίκες, ανήλικες και ενήλικες, είτε να καταφεύγουν σε παράνομες εκτρώσεις βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, είτε να ταξιδεύουν νύχτα σε γειτονικές πολιτείες προκειμένου να διακόψουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, είτε να γεννούν παιδιά τα οποία εγκαταλείπουν αργότερα σε ιδρύματα. Οι γυναίκες στις πολιτείες αυτές, ζουν μια τρομακτική ζωή άλλων εποχών. Τραυματίζονται σωματικά και ψυχολογικά και φέρνουν στη ζωή παιδιά τραυματισμένα, αναγκασμένα να διαβούν την δική τους κόλαση, εκκινώντας από το αίσθημα της απόρριψης και της εγκατάλειψης. Μόνο και μόνο γιατί επιτράπηκε στην πολιτεία τους να υπερισχύσουν οι πατριαρχικές πρακτικές ενός σύγχρονου μεσαίωνα.
Είναι καθήκον του προοδευτικού, δημοκρατικού, αριστερού κόσμου, (οι φεμινίστριες ήδη είναι ενεργοποιημένες) να δώσει πειστικές απαντήσεις κυρίως στους νέους ανθρώπους, οι οποίοι ελλείψει ελκυστικού αξιακού κώδικα εν μέσω ενός κατασπαρακτικού καπιταλισμού, έλκονται από τα κηρύγματα νέο – ιεροεξεταστών του σύγχρονου μεσαίωνα. Και είναι ανάγκη αυτό, να γίνει τώρα! Όσοι σιωπούν, είναι συνένοχοι σε ένα εν εξελίξει έγκλημα.
*Ασπρόμαυρη φωτογραφία από διαδήλωση των αρχών της δεκαετίας του ’80, γυναίκες κρατούν ένα πανό που γράφει Έξω οι νόμοι από το κορμί μας,
Πηγή: tvxs.gr
Autonomi Drasi 