Τα δάση φαγητού, γνωστά και ως δασικοί κήποι, είναι εκτάσεις χαμηλής συντήρησης, με βιώσιμες ρυθμίσεις βρώσιμων τροφίμων, σχεδιασμένα για να «μιμούνται» τα φυσικά οικοσυστήματα. Έγιναν για πρώτη φορά δημοφιλή στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική την δεκαετία του 1980, η υλοποίηση τους απογειώθηκε τα τελευταία χρόνια καθώς οι πόλεις ξεκίνησαν να ενσωματώνουν αυτούς τους χώρους στον αστικό τους σχεδιασμό. Στις ΗΠΑ υπάρχουν συνολικά 70 τέτοια δάση.
Προβλήματα στα επίπεδα επισιτιστικής ασφάλειας πολλών χωρών προκάλεσε η πανδημία του κορονοϊού, καθώς υπό τον φόβο της, πλήθος ανθρώπων έσπευσε στα σουπερ μάρκετ για να εφοδιαστεί με μεγάλες ποσότητες βασικών ειδών διατροφής, ενισχύοντας σε κάποιες περιπτώσεις τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα στην πρόσβαση φαγητού. Παράλληλα, η Ατλάντα, ενισχύει τα επίπεδα επισιτιστικής ασφάλειας, με την ίδρυση ενός τεράστιου δάσους με δωρεάν φαγητό, δίνοντας το παράδειγμα για μία βιώσιμη λύση.
Αυξημένη ζήτηση τροφίμων λόγω της πανδημίας
Όταν ξεκίνησε πανδημία του κορονοϊού, τα σούπερ μάρκετ βίωσαν πρωτόγνωρες καταστάσεις, καθώς οι πελάτες αγόραζαν μεγάλες ποσότητες ζυμαρικών, ρυζιού και άλλων βασικών ειδών διατροφής. Ωστόσο, αυτό το αυξανόμενο επίπεδο ζήτησης δεν σήμαινε ότι υπήρχαν πραγματικές ελλείψεις τροφίμων, αλλά μάλλον συμφόρηση της προσφοράς, καθώς η ζήτηση υπερέβαινε την προσφορά.
Ένα χρόνο αργότερα, η πίεση στα σούπερ μάρκετ έχει μειωθεί, αν και εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα με την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.
Η παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια συνεχίζει να επιδεινώνεται
Μάλιστα, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Ασφάλειας Τροφίμων του 2020, ο οποίος καταρτίστηκε από το “The Economist” για λογαριασμό της “Corteva”, η παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια συνεχίζει να επιδεινώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο εξαιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων, κυρίως της εντατικής γεωργίας και της κλιματικής αλλαγής.
Σημειώνεται ότι, ο Παγκόσμιος Δείκτης Ασφάλειας Τροφίμων βασίζεται σε 59 μοναδικούς δείκτες και μετρά την κατάσταση της οικονομικής προσιτότητας, της διαθεσιμότητας, της ποιότητας, της ασφάλειας και των φυσικών πόρων / ανθεκτικότητας σε 113 χώρες.
Έτσι λοιπόν, ενώ υπήρχαν πιέσεις στα παγκόσμια συστήματα τροφίμων πριν από την εμφάνιση της πανδημίας, ο Covid-19 έχει επιδεινώσει τα υπάρχοντα προβλήματα, καθιστώντας τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη για τους αγρότες.
Η Φινλανδία κορυφαία χώρα στην ασφάλεια τροφίμων
Ωστόσο, παρά τις δυσμενείς συνθήκες κάποιες χώρες αναδείχθηκαν κορυφαίες ως προς την επισιτιστική τους ασφάλεια για το 2020. Πρώτη στη λίστα, περνώντας μπροστά από την Ιρλανδία και τις Κάτω Χώρες, έρχεται η Φινλανδία.
Παράλληλα, παρά τα προβλήματα που προκλήθηκαν από το Brexit, το Ηνωμένο Βασίλειο κατατάχθηκε στην 6η θέση, ενώ οι ΗΠΑ και ο Καναδάς ήρθαν στην 11η και 12η θέση αντίστοιχα.
Το παράδειγμα της Ατλάντα
Του Πέτρου Καλογερά
Μια υποβαθμισμένη περιοχή απέκτησε πρόσβασή σε δωρεάν φαγητό
Πηγή: https://www.wabe.org/atlanta-is-creating-the-nations-largest-community-food-forest/
Η ανασφάλεια του να μην έχεις άμεση πρόσβαση σε φαγητό δεν είναι σπάνια ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες. Δεν είναι μόνο η πείνα αλλά και η αβεβαιότητα που μπορούν να σκοτώσουν έναν άνθρωπο.
Η πόλη της Ατλάντα στις ΗΠΑ θεώρησε πως κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να συμβαίνει και βρήκε τον τρόπο να καταπολεμήσει αυτή την ανασφάλεια και να αντιμετωπίσει στην πράξη την έλλειψη φαγητού.
Έτσι, τα 11 στρέμματα γης που προηγουμένως ήταν αγρόκτημα στην γειτονιά Brown Mills, η πόλη τα μετέτρεψε στο μεγαλύτερο δάσος δωρεάν φαγητού των ΗΠΑ. Στον χώρο αναπτύσσονται 2.500 είδη φυτών και μανιταριών χωρίς την χρήση φυτοφαρμάκων. Παρέχει φρούτα, λαχανικά και ξηρούς καρπούς στους κατοίκους της υποβαθμισμένης γύρω περιοχής.
Στην γειτονιά του Brown Mills, 1 στους 3 κατοίκους ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Το πλησιέστερο παντοπωλείο είναι σε απόσταση μισής ώρας με το λεωφορείο. Αλλά και σε όλη την πόλη της Ατλάντας, της πρωτεύουσας της φτωχής πολιτείας της Τζόρτζια, 1 στους τέσσερις κατοίκους αναφέρουν πως δεν έχουν καθημερινή ευχέρεια για να βρουν φαγητό.
Τα δάση φαγητού, γνωστά και ως δασικοί κήποι, είναι εκτάσεις χαμηλής συντήρησης, με βιώσιμες ρυθμίσεις βρώσιμων τροφίμων, σχεδιασμένα για να «μιμούνται» τα φυσικά οικοσυστήματα. Έγιναν για πρώτη φορά δημοφιλή στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική την δεκαετία του 1980, η υλοποίηση τους απογειώθηκε τα τελευταία χρόνια καθώς οι πόλεις ξεκίνησαν να ενσωματώνουν αυτούς τους χώρους στον αστικό τους σχεδιασμό. Στις ΗΠΑ υπάρχουν συνολικά 70 τέτοια δάση.
Η ανάπτυξη του πάρκου στο Brown Mills της Ατλάντας, ξεκίνησε το 2016 όταν η μη κυβερνητική οργάνωση Conservation Fund αγόρασε την έκταση. Μέχρι το 2014 ήταν παράνομο να καλλιεργούνται τρόφιμα σε κατοικημένες περιοχές της Ατλάντα. Αλλά το έργο εντάχθηκε στο σχέδιο της πόλης να παρέχει τροφή εντός μισού μιλίου, στο 85% των κατοίκων της μέχρι το 2022.
Την περασμένη χρονιά, η πόλη πήρε τα δικαιώματα ιδιοκτησίας της γης, η οποία το διαχειρίζεται με την βοήθεια 1.000 εθελοντών. Οι άνθρωποι μπορούν ελεύθερα να το επισκεφθούν και να γεμίσουν τα καλάθια τους με φρούτα, λαχανικά και ότι άλλο μπορούν να εντοπίσουν μέσα σε αυτό, εντελώς δωρεάν.
Και παρόλο που η πρόθεση ήταν να δημιουργηθεί ένα τέτοιο δάσος για να βοηθήσει στην σίτιση και να αντιμετωπίσει την ανασφάλεια του φαγητού, οι αρχές της πόλης λένε πως το δάσος είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Το δάσος είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που συνεχίζει να χτίζει γερά θεμέλια κοινοτήτων, να καλλιεργεί τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και να διδάσκει τους κατοίκους πολλά γύρω από την αστική γεωργία.
Πηγή: e-daily.gr
Autonomi Drasi 