Στις φλόγες το μεγαλύτερο νεκροταφείο ελαστικών στον κόσμο(VIDEO)
Το νεκροταφείο που φαίνεται με ευκολία και από διάστημα εκτιμάται ότι έχει περισσότερα από 7 εκατομμύρια ελαστικά τα οποία είναι εντελώς άχρηστα. Κάθε χρόνο ανοίγονται γιγαντιαίες τρύπες στο αμμώδες έδαφος της ερήμου στην πόλη Σουλαμπίγια του Κουβέιτ και στη συνέχεια τις γεμίζουν με παλιά ελαστικά.
Φοβερές αντιδράσεις υπήρξαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά τη δημοσίευση στο διαδίκτυο του βίντεο με το φλεγόμενο σωρό ελαστικών.
Το βίντεο, το οποίο έχει προβληθεί εκατομμύρια φορές από τότε που κοινοποιήθηκε δείχνει πυκνό και κατάμαυρο καπνό να ανεβαίνει προς τον ουρανό. Πολλοί εξέφρασαν την αποστροφή και ανησυχία τους για τη ρύπανση και την κλιματική κατάρρευση που μπορεί να επιφέρει.
«Ένα νεκροταφείο ελαστικών καίγεται στο Κουβέιτ. Ακριβώς όταν σκεφτόμαστε αν τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα. Ούτε που θέλω να φανταστώ τι μπορεί να κάνει αυτό στον αέρα», σχολιάζει κάποιος.
Πηγή: Sputnik.gr
Το μεγαλύτερο νεκροταφείο ελαστικών στον κόσμο
Χρησιμοποιημένα λάστιχα αυτοκίνητων από την Ευρώπη και την Ασία καταλήγουν σε μια… χωματερή μήκους πολλών χιλιομέτρων, ορατή ακόμα και από το διάστημα…
Ο λόγος για το μεγαλύτερο ‘νεκροταφείο’ ελαστικών στον κόσμο, που βρίσκεται στην έρημο, λίγο έξω από την πόλη Sulaibiya στο Κουβέιτ, εκεί όπου την τελευταία δεκαετία θάβονται στην άμμο, ή απλώς στοιβάζονται σε τεράστιους “λόφους” εκατοντάδες χιλιάδες παλιά λάστιχα αυτοκινήτων, προερχόμενα από όλον τον κόσμο. Μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι στην τοποθεσία αυτή έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 7 εκατομμύρια λάστιχα και η ροή συνεχίζεται με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Η «επιχείρηση» αυτή, στην οποία να σημειωθεί πως δραστηριοποιούνται συνολικά 4 εταιρείες, γιγαντώθηκε μετά το 2006 και την ντιρεκτίβα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που απαγόρευε την ταφή παλαιών ελαστικών στις χώρες μέλη της ΕΕ. Επιτρέπεται πλέον μόνον η ανακύκλωσή τους, η οποία όμως γίνεται με ρυθμούς χαμηλότερους της… “προσφοράς”, δηλαδή του συνολικού αριθμού ελαστικών που αποσύρονται από την κυκλοφορία κάθε χρόνο.
Έτσι τα περισσότερα ελαστικά από χώρες της ΕΕ, όπως και από χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, καταλήγουν στο “νεκροταφείο” του Κουβέιτ και μάλιστα οι εταιρείες που έχουν αναλάβει το έργο της ταφής τους πληρώνονται αδρά για κάθε τόνο που “αποσύρουν” από τις αγορές της Δύσης.
Οι περί ων ο λόγος εταιρείες έχουν δύο επιλογές: είτε να ανακυκλώσουν τα ελαστικά, τα υλικά των οποίων μπορούν να χρησιμοποιηθούν κυρίως στην ασφαλτόστρωση δρόμων και στην κατασκευή ελαστικών ταπήτων για γήπεδα, στάδια, ακόμα και παιδικές χαρές, είτε να τα διοχετεύσουν ως καύσιμη ύλη στη βαριά βιομηχανία. Πλην όμως ακόμα και τώρα η μέγιστη ικανότητά τους για ανακύκλωση των παλαιών ελαστικών προσεγγίζει το 80% των ποσοτήτων που διαχειρίζονται ετησίως. Έτσι οι πλεονάζουσες ποσότητες, είτε θάβονται στο έδαφος και σκεπάζονται με άμμο, είτε παραμένουν σε… ντάνες ύψους πολλών δεκάδων μέτρων και έκτασης πολλών εκατοντάδων μέτρων και περιμένουν τη σειρά τους για να θαφτούν. Φτιάχνοντας με τον τρόπο αυτό το «υπερθέαμα του μεγαλύτερου ‘νεκροταφείου ελαστικών’ στον πλανήτη»…
Η απάτη της ανακύκλωσης
Και αυτό:
Ξαναφτιάχνοντας την κοινωνία:Του Μάρεϊ Μπούκτσιν