Πόσο αίμα ακόμα για να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση τη γυναικοκτονία
Πριν από λίγες μέρες, ένας δρόμος στο Διδυμότειχο πήρε το όνομά της, αφού έγινε σύνθημα, γκράφιτι, τραγούδι και μυριόστομη κραυγή. Η οδός Ελένης Τοπαλούδη θα είναι εκεί για να θυμίζει πάντα τι σημαίνει έμφυλη βία και γιατί ο αγώνας εναντίον της μας αφορά όλους -γυναίκες και άντρες- και απαιτεί, επίσης, τη συστράτευση όλων. «Φτάνει πια», «Οργή στους δρόμους», «Δικαιοσύνη για τις γυναίκες», «Αυτές τις μάγισσες δεν θα τις κάψετε» φωνάζουν οι γυναίκες της Σερβίας, που εδώ και ενάμιση μήνα, σχεδόν κάθε εβδομάδα, διαδηλώνουν. «Είμαστε ισχυρές, είμαστε περήφανες και φεμινίστριες και θυμωμένες», φώναξαν, την Κυριακή, δεκάδες χιλιάδες Παριζιάνοι που βγήκαν στον δρόμο κι εξίσου ισχυρή, περήφανη, φεμινιστική και θυμωμένη αναμένεται να ακουστεί και η φωνή της Αθήνας κι όλων των πόλεων σήμερα.
Η τελευταία χώρα στην Ευρώπη ως προς την προστασία από την έμφυλη βία είναι η Ελλάδα, σύμφωνα με την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία και τον Κλάδο Ψυχιατροδικαστικής, που εμφατικά κάνει λόγο για κατακερματισμένες υπηρεσίες και χαμηλό βαθμό εμπιστοσύνης των θυμάτων στο σύστημα απονομής ποινικής δικαιοσύνης και στο σύστημα παροχής υπηρεσιών. Επιλέξαμε αυτήν ανάμεσα στις πολλές ανακοινώσεις που κυκλοφορούν για τη σημερινή ημέρα για να μιλήσουμε ακόμα πιο δυνατά για κάθε μέρα του χρόνου που η βία με έμφυλο πρόσημο και η απώτατη έκφρασή της, η γυναικοκτονία, σαρώνει τις ζωές των γυναικών και των θηλυκοτήτων.
Από τον πραγματικό κόσμο μέχρι τον ψηφιακό, από τους χώρους δουλειάς μέχρι τα σπίτια τους, από τον δρόμο μέχρι τα ΜΜΕ, οι γυναίκες καλούνται να τα βγάλουν πέρα σε περιβάλλοντα τουλάχιστον ανισότιμα και, πολλές φορές, κακοποιητικά. Οπως έχουν δείξει διεθνείς έρευνες, ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η έμφυλη βία πήρε τρομακτικές διαστάσεις, με τα περιστατικά να πολλαπλασιάζονται.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 1 στις 3 γυναίκες σε όλο τον κόσμο έχει υποστεί βία από τον σύντροφό της ή συγγενικό της πρόσωπο, σεξουαλική βία ή και τα δύο, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της. O ΟΗΕ, με νέα έκθεση που δημοσίευσε την Τετάρτη, αναφέρεται σε τουλάχιστον 81.000 γυναίκες και κορίτσια που έχασαν τη ζωή τους στα χέρια γυναικοκτόνων το 2021 -οι 45.000 δολοφονήθηκαν από τον πατέρα, τον σύζυγο ή άλλον άντρα συγγενή τους κι αυτές είναι οι καταγεγραμμένες γυναικοκτονίες, αφού περίπου 4 στους 10 θανάτους, το 2021, δεν καταγράφηκαν ως γυναικοκτονίες, επειδή δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία.
Στην Ελλάδα, το καλοκαίρι, τρεις γυναίκες δολοφονήθηκαν μέσα σε μόλις δύο μέρες κι ακόμα η κυβέρνηση δεν τολμά να αναφέρει καν τον όρο «γυναικοκτονία», πόσο μάλλον να θεσμοθετήσει την ποινική αντιμετώπιση του φαινομένου. Μέχρι τώρα και μόνο φέτος θρηνούμε τα θύματα 16 γυναικοκτονιών. Οι κλήσεις που δέχτηκε η τηλεφωνική γραμμή «SOS 15900» της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, τους πρώτους επτά μήνες του 2022, για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που σημειώθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, ξεπέρασαν τις 2.000. Από την αρχή του έτους, έχουν σχηματιστεί 5.145 δικογραφίες για ενδοοικογενειακή βία, δηλαδή 28 δικογραφίες την ημέρα. Ταυτόχρονα, αυξήθηκαν τα περιστατικά σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με τη σεξουαλική κακοποίηση στα κορίτσια να είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με το 2020.
Ολα αυτά δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου, αφού πολύ συχνά τα θύματα δεν προχωρούν σε καταγγελίες, είτε από φόβο είτε γιατί δεν έχουν επαρκή στήριξη. Αλλά ακόμα κι αν μια υπόθεση αποκαλυφθεί, όπως έγινε με το 12χρονο κορίτσι στον Κολωνό, έχουν να αντιμετωπίσουν πολλαπλούς επανατραυματισμούς, είτε από τον τρόπο που τα αντιμετωπίζουν οι αρχές είτε από τα ΜΜΕ που παραβιάζουν την ιδιωτικότητά τους είτε από τον περίγυρό τους.
Τα θύματα της έμφυλης βίας παλεύουν σε μια κοινωνία που δεν προσφέρει επαρκείς δομές, υποδομές και στήριξη, αλλά και -παρ’ όλο που το φαινόμενο είναι διαταξικό- τους υλικούς όρους στις γυναίκες και τα παιδιά τους ώστε να μη θυματοποιούνται.
Δράσεις και αντιδράσεις
● Η Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών που αποτελείται από 22 οργανώσεις καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα στην Πλατεία Κλαυθμώνος, στις 6 μ.μ., και σε διαδήλωση προς τη Βουλή. «Σήμερα, αλλά και κάθε μέρα του χρόνου, δραστηριοποιούμαστε στην αλληλεγγύη, στους αγώνες για προοδευτικές αλλαγές του νομικού πλαισίου, για απονομή δικαιοσύνης στις γυναίκες – θύματα βίας, για πρόληψη και υποδομές, για να σταματήσει ο διασυρμός όσων γυναικών καταγγέλλουν τη βία και να υπάρξει φροντίδα για την επόμενη ημέρα», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο κάλεσμα.
● Στις 5 μ.μ., έξω από το υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29) θα διαδηλώσει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, που σημειώνει μεταξύ άλλων πως «η σαπίλα και η δυσωδία που φέρνουν στην επιφάνεια οι απανωτές αποκαλύψεις περιστατικών βίας σε βάρος γυναικών και παιδιών δεν αποτελούν «μεμονωμένη και ακραία» συμπεριφορά! Αποτελούν την πιο ακραία και αποκρουστική μορφή βίας. Ομως, είναι ένα από τα πολλά πρόσωπά της που βιώνουμε εμείς οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου».
● Εκδήλωση με θέμα: Πολιτικές για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών θα πραγματοποιηθεί στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (στις 17.00), παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
● «Σπάσε τη σιωπή» είναι το μήνυμα που απευθύνει το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ για τα εγκλήματα κατά των γυναικών. Το μεταφέρουν μέσω τηλεοπτικού μηνύματος έξι γυναίκες δημοσιογράφοι. Στόχος της εκστρατείας είναι να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των αρμόδιων αρχών, όσον αφορά την αναγνώριση του ειδικού βάρους και των ολέθριων συνεπειών αυτών των εγκλημάτων στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική ζωή των Ελλήνων.
● Ραντεβού στις 25/11 στο Αγαλμα του Βενιζέλου στις 19.00 δίνουν οι συλλογικότητες στη Θεσσαλονίκη.
Γιατί δεν φεύγουν οι γυναίκες από μια κακοποιητική σχέση
Η Σοφία Σαραντή είναι επιζήσασα ενδοοικογενειακής βίας. Θέλησε μέσω της «Εφ.Συν.» να απευθύνει ανοιχτή επιστολή προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, και να περιγράψει μέσα σε λίγες γραμμές όλο το συνεχές της έμφυλης βίας: τη μη απόκριση των αστυνομικών αρχών και την απογοητευτική ολιγωρία, τα εγκληματικά κενά του συστήματος προστασίας των θυμάτων, την οικονομική βία και τη δευτερογενή κακοποίηση που συντελείται στην αίθουσα ενός δικαστηρίου. Εν ολίγοις, μέσα από το βίωμά της δείχνει τη βαθιά ταξικότητα ενός διαταξικού φαινομένου.
Προς την Αξιότιμη Κα ΠτΔ,
Ως γυναίκα, μητέρα, σύντροφο και νομικό
Στις 18/3 Παρασκευή βράδυ γύρισα από επαρχία. Εκείνος ήταν σπίτι, μου επιτέθηκε αρχικά λεκτικά με διάφορους προσχηματικούς λόγους –πάντα βρίσκουν κάτι–, με άρπαξε από τα μαλλιά, άρχισε να χτυπάει το κεφάλι μου με μανία στον τοίχο. Χτυπούσε όπου έβρισκε με τα χέρια στο πάνω μέρος του κεφαλιού μου.
Γλίστρησα, έπεσα κάτω, συνέχισε να με χτυπάει. Ξεφεύγω, τρέχω προς την εξώπορτα, με προλαβαίνει, βίαια με σπρώχνει πάνω της.
Ανοίγω την πόρτα, συνεχίζει να με βρίζει «πουτάνα» –γιατί πάντα είμαστε πουτάνες–, «θα σου κόψω τα πόδια…».
Σε άθλια κατάσταση, ζαλισμένη, με πόνους, φεύγω προς τη σωτηρία. Πάω στο αστυνομικό τμήμα να καταθέσω έγκληση. Δεν γνωρίζω ότι δεν χρειάζεται. Είναι αυτεπάγγελτο αδίκημα και αυτόφωρο. Παρ’ όλα αυτά καταθέτω μήνυση. Μου δίνουν οι αστυνομικοί ένα χαρτί – πρέπει να υπογράψω ότι το έλαβα. Είναι διευθύνσεις και τηλέφωνα για το πού να απευθυνθώ για βοήθεια.
Μια άλλη πονεμένη ιστορία – Ποια βοήθεια!
Αναρωτιέμαι: «Δεν θα τον συλλάβετε, δεν θα τον καλέσετε;». Απάντηση: «Είναι βράδυ, δεν μπαίνουμε σε οικία βράδυ»!
Δηλαδή αν ήμουν σπίτι, δεν θα έμπαιναν να με σώσουν; «Μη γυρίσετε σπίτι, μπορεί να σας ξαναεπιτεθεί». Φόβος. Μένω στο αυτοκίνητο όλη τη νύχτα στο γκαράζ. Ξημερώνει ο Θεός τη μέρα. Θέλω να πάω τουαλέτα. Εντάξει, πλέον θεωρώ πως δεν κινδυνεύω. Ανεβαίνω πάνω (Σάββατο 19/3), ξαναρχίζει να με βρίζει, να με απειλεί και να με ξυλοφορτώνει. Παίρνω τηλέφωνο το 100, έρχονται με moto και περιπολικό. Δεν μπαίνουν μέσα, περιμένουν στην πόρτα! Τους λέω «μα έκανα μήνυση χθες»!
Τελικά τους ακολουθεί στο τμήμα. Επιμένουν να πάω κι εγώ. Ζητούν το τηλέφωνό μου, με καλούν 2-3 φορές. Πρέπει να πάω από το τμήμα – μήπως θελήσει ο θύτης να μου κάνει μήνυση! Πηγαίνω, περιμένω μέσα στο αυτοκίνητο έξω από το τμήμα. Οχι – τελικά μπορώ να φύγω.
Αποβραδίς μου έχουν πει να πάω για εξέταση σε ιατροδικαστή. Τηλεφωνώ, όχι, δεν είναι η υπηρεσία ανοιχτή – είναι Σάββατο! Πάω στο Κέντρο Υγείας. Μου βγάζουν ακτινογραφίες, διαπιστώνουν παρεκτόπιση σπονδύλου στον αυχένα, υποψία για πιθανό κάταγμα κροταφοινιακά στο κεφάλι, κεφαλοαιμάτωμα. Πρέπει να μεταβώ στο ΚΑΤ, μου λένε, εφημερεύει. Πηγαίνω. «Οχι, μόνο για ορθοπεδικά. Φύγετε, πηγαίνετε στο Γεννηματά». Φτάνω, πέφτουν πάνω μου τρεις γιατροί. Ευτυχώς δεν έχω αιμορραγία, το κάταγμα πρέπει να ελεγχθεί. Πρέπει να κάνω αξονική, εφημερεύει. «Θα τελειώσετε αργά τη νύχτα, μπορεί και αύριο τα ξημερώματα. Υπογράψτε να πάτε σπίτι. Θα σας γράψουμε να κάνετε αξονικές εκτός».
Πάλι μου δίνουν από το Κέντρο Υγείας το χαρτί με τα ονόματα και τα τηλέφωνα για να ζητήσω βοήθεια. Ποια δομή; «Υπάρχει λίστα αναμονής και όταν πάτε θα μείνετε μόνο για τρεις μήνες»! Η αξονική δείχνει προσθιολίσθηση του Α3 επί του Α4 σπονδύλου στον αυχένα. Εγκεφαλικά ελέγχεται μετρίου βαθμού διεύρυνση του περιφερικού υπαραχνοειδούς κυρίως μετωπιαία και κροταφικά.
Αρχίζει ένας Γολγοθάς για την υγεία μου. Αλλος ένας στα δικαστήρια. Το Σάββατο (19/3): Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο. Τον θύτη δεν τον κρατάνε, ούτε τον παραπέμπουν για τη Δευτέρα. Ορίστηκε δικάσιμος σε 15 μέρες, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια υπέρ του για τις 31/3 με τον όρο απομάκρυνσής του από την οικογενειακή κατοικία και μη προσέγγισής μου.
Καταφτάνει σπίτι να πάρει πράγματα. Ευτυχώς έλειπα, ευρισκόμενη στο Κέντρο Υγείας. Στις 31/3 ζητούν αναβολή για 4/5. Στις 4/5, ξανά αναβολή για Δεκέμβριο. Η Δικαιοσύνη προχωρά γρήγορα για τις κακοποιημένες γυναίκες…
Ασφαλιστικά μέτρα για μετοίκησή του από οικογενειακή εστία και διατροφή. Ρωτάτε γιατί δεν φεύγουμε – μα πού να πάμε και με τι χρήματα; Που δεν έχουμε, που μας καθηλώνουν! Ασφαλιστικά για να εκδικαστούν στις 19/4. Στις 18/4 πηγαίνει και καταθέτει αντίθετη αίτηση! Αυτά τα παραθυράκια που δίνει ο νόμος! Αναβολή για συνεκδίκαση στις 28/4. Πάλι αναβολή! Τακτική δικάσιμος για 14/6. Πάλι αναβολή για 16/9. Προσωρινή διαταγή – απόφαση μετοίκησης του θύτη και διατροφή το 1/5 από ό,τι ζητούσα. Ο θύτης –εύρωστος οικονομικά– πάνω από 200.000 ευρώ το 2021.
Χάνω τις ρυθμίσεις στην Εφορία, στις τράπεζες, στον δήμο, με το ζόρι πληρώνω για ρεύμα, τηλέφωνο, κοινόχρηστα. Η οικονομική βία είναι η δεύτερη φάση μετά το ξυλοφόρτωμα. Νέα ασφαλιστικά αυτή τη φορά, γιατί δεν μου αποδίδει το 1/2 από ενοίκια, από οικία που μας ανήκει κατά το ήμισυ – οπότε τα ενοίκια είναι κι αυτά κατά το ήμισυ. Τι ζητάω από την προσωρινή διαταγή; Το αυτονόητο: το ήμισυ από κοινό περιουσιακό στοιχείο! Απορρίπτει και στέλνει σε τακτική δικάσιμο 31/10. Δεν έχουμε να κάνουμε με κοινό διαζύγιο, είναι ενδοοικογενειακή/έμφυλη βία! Μου στερείτε την περιουσία μου, τη ζωή μου!
Και να η απόφαση. Ο Κύριος Δικαστής αναγνωρίζει στο πρόσωπό μου ότι η διακοπή της έγγαμης συμβίωσης προήλθε από τη συμπεριφορά και τη σύναψη εξωσυζυγικού δεσμού του θύτη. Αντιθέτως, δεν πιθανολογείται ότι το θύμα ευθύνεται καθ’ οποιονδήποτε τρόπο στη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης. Εκδικάζει υπέρ μου διατροφή «στο 50% του ζητηθέντος ποσού». Αναδεικνύει ότι δεν έχω κάπου να μείνω διότι «…είμαι συγκύρια σε μεζονέτα στην οποία δεν μπορώ να κατοικήσω διότι είναι μισθωμένη από κοινού. Εχω πλήρες δικαίωμα σε διαμέρισμα το οποίο αφενός μεν είναι υπόγειο και μικρό και δεν ενδείκνυται να χρησιμοποιηθεί από εμένα». «…Αλλά παραχωρεί προσωρινά τη χρήση της οικογενειακής στέγης των διαδίκων μαζί με την οικοσκευή και την επίπλωση στον θύτη». Το δικαιολογεί λέγοντας ότι η οικογενειακή μας στέγη επί πολλά χρόνια είναι μεγάλη για μένα και δεν μπορώ να τη συντηρήσω.
Αλήθεια, τώρα, ποια γυναίκα θα βρεθεί στον δρόμο; Είχα τη δύναμη να καταγγείλω και να φύγω. Και τώρα τι;
Η γυναίκα, η μάνα, η σύντροφος
Σοφία Σαραντή
Πηγή: efsyn.gr
Autonomi Drasi 