Απεργία, αύριο Κυριακή στον κλάδο του βιβλίου κήρυξε ο Σύλλογος

Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου

Απεργία 24ωρη  σε βιβλιοπωλεία, εκδοτικούς οίκους, αποθήκες εκδοτικών οίκων και στα τμήματα βιβλίου πολυκαταστημάτων κήρυξε ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, «στο πλαίσιο του αγώνα για την προάσπιση της Κυριακάτικης αργίας και με κύριο αίτημα την κατάργηση όλων των νόμων που θεσμοθετούν τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές»

Ο Σύλλογός μας κηρύσει εικοσιτετράωρη Απεργία για την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015 στον κλάδο του βιβλίου, σε βιβλιοπωλεία, εκδοτικούς οίκους, αποθήκες εκδοτικών οίκων και στα τμήματα βιβλίου πολυκαταστημάτων του Νομού Αττικής στο πλαίσιο του αγώνα μας για την προάσπιση της Κυριακάτικης αργίας και με κύριο αίτημα την κατάργηση όλων των νόμων που θεσμοθετούν τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές.

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής:

«Δεν δουλεύουμε – Δεν ψωνίζουμε
Αυξήσεις στους μισθούς – Λιγότερη δουλειά.
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.

Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

Συνεχίζουμε δυναμικά και αταλάντευτα τον δίκαιο και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου των ταξικών αγώνων μας για την υπεράσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειας μας. Ενάντια στους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια από όποιους κι αν σχεδιάζονται και ψηφίζονται. Ενάντια σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, ενάντια στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ενάντια στις κυβερνήσεις και τους εκάστοτε διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος.

Συνέχεια →

Διαδήλωση στον ΠΕΙΡΑΙΑ για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, Σάββατο 19/12, πλ. Καραϊσκάκη, 12:00

Ποιοι κάνουν πως νοιάζονται για τους πρόσφυγες;

Μήπως η αριστερά του κράτους που πουλάει ανθρωπισμό και ευαισθησία ενώ έχει ήδη λερώσει τα χέρια της με το αίμα τόσων νεκρών προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο;

Μήπως τα ευρωπαϊκά έθνη – κράτη, μαζί με το ελληνικό, που αυτοπαρουσιάζονται ως «υπεύθυνα» που «ψάχνουν λύσεις», ενώ με την εμπλοκή τους σε πολέμους όπως του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Συρίας, σκορπούν το θάνατο και την καταστροφή, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στον ξεριζωμό και την αβεβαιότητα ;

Μήπως οι μικροαστοί και τα πάσης φύσεως αφεντικά, μεγάλα και μικρά, που συγκινούνται από τις κατατρεγμένες οικογένειες και τα μικρά παιδιά, την ίδια ώρα που θεωρούν τους μετανάστες υποβάθμιση για τις γειτονιές, υγειονομική βόμβα και εν γένει ανεπιθύμητους;

Συνέχεια →

 Δήλωση του Γιώργου Θεοφανίδη σε σχέση με το στρατοδικείο του στις 30/11/20

Συνέχεια →

Κάτω τα χέρια από την ΒΙΟΜΕ

ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ

ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ

Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής με πρόταγμα τον εργατικό έλεγχο στην παραγωγή και την αυτοδιαχείριση μέσα από τη συνέλευση των εργαζομένων δεν έχει σταματήσει τη λειτουργία του εδώ και 2,5 χρόνια γεγονός που το καθιστά ως το πιο ρεαλιστικό παράδειγμα πως η εργατική χειραφέτηση είναι η απάντηση στην οικονομική κρίση που οδηγεί στην ανεργία και στην εξαθλίωση χιλιάδες εργαζόμενους και τις οικογένειες τους.

Το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ. έχει επαναπροσδιορίσει την έννοια του εργατικού και κοινωνικού αγώνα με στροφή προς την αυτοδιαχείριση της παραγωγής πέραν των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης και έχει συσπειρώσει όλα τα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας εντός κι εκτός Ελλάδας στο πλευρό των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. Η ενδυνάμωση του αγώνα και η διεύρυνση του εγχειρήματος της ΒΙΟΜΕ δεν χωράει στο σύστημά τους, που έρχεται μέσω της δικαστικής εξουσίας να προασπίσει τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εξυπηρετεί, και να εξασφαλίσει την ίδια του την επιβίωση.

Συνέχεια →

Παρουσίαση του βιβλίου «Αναρχικοί ενάντια στο τείχος» και προβολή βίντεο από τις δράσεις τους

Παρουσίαση

Πόσο εύκολο είναι να ονομάζεσαι Γιονάταν, Γιούρι, Τάλι, Γκιλ, Σάρα, Ρουθ και να θέλεις να απαλλαγείς από τα «σιωνιστικά γυαλιά» που -στις πλείστες των περιπτώσεων- σου έχουν φορέσει από την ημέρα που γεννήθηκες στο Ισραήλ; Και ποιο είναι το τίμημα αν τολμήσεις να το κάνεις; Να μεγαλώνεις σε ένα εθνικιστικό περιβάλλον, να μαθαίνεις αριθμητική στο σχολείο μετρώντας τανκς αντί για μήλα και η μπάλα σου να πέφτει συνέχεια σε πόδια στρατιωτών που φυλάνε κάθε γωνιά στο όνομα της «ασφάλειας».

Και τι θα συμβεί αν μια μέρα η συνείδησή σου ξυπνήσει και καταλάβει το νόημα του σιωνισμού και της κατοχής; Αν μια μέρα σπάσει τα τείχη του φόβου, του ρατσισμού, του εθνικισμού που για χρόνια χτίζουν μέσα στο κεφάλι σου; Αν αρνηθείς να υπηρετήσεις στον στρατό για να μη γίνεις συνένοχος στο έγκλημα; Και αν τελικά αποφασίσεις ότι η ελευθερία δεν μπορεί να είναι προνόμιο των λίγων «εκλεκτών» και σταθείς στο πλευρό των καταπιεσμένων;

Συνέχεια →

Πορεία αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες

Στην καπιταλιστική περιφέρεια…

Η Μέση Ανατολή και η Αφρική είναι το πεδίο που ξεδιπλώνονται όλοι οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων (κυρίως ΗΠΑ, Ρωσίας, ΕΕ) με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση, τον έλεγχο και την επιβολή. Οικονομικές και στρατιωτικές επεμβάσεις, απολυταρχικά καθεστώτα-μαριονέτες, η υποδαύλιση θρησκευτικών φανατισμών και η στήριξή φονταμενταλιστών (ISIS) συνθέτουν ένα καθεστώς μόνιμης αποσταθεροποίησης. Ο ανελέητος πόλεμος που αφήνει πίσω του εκατομμύρια νεκρούς και κατεστραμμένες πόλεις, η οικονομική αφαίμαξη και η λεηλασία ανθρώπων και φύσης δημιουργούν τεράστια ρεύματα μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών που επιζητούν την επιβίωση από την ανελέητη επίθεση του καπιταλισμού.

Συνέχεια →

Ενάντια στον Εκφοβισμό,η αλληλεγγύη

Σχόλιο του Γιώργου Μεριζιώτη

Για την πολιτική αλητεία να πω το ενοχλητικό προφανές, ότι τα έχω πει αυτά εδώ και καιρό; να γεμίσω το σαιτ από παρεμβάσεις μου στο Indymedia::Athens; γιατί μερικοί φοβούνται να μιλήσουν για αναρχοφασισμό; έχω αποχαιρετήσει εδώ και καιρό την χιμαιρική αναρχία , φυσικά μιλάω εγώ που έχω τραμπουκιστεί από τους ΚΚΕδες ουκ ολίγες φορές γιατί το πρόσχημα αυτών που χτύπησαν αγωνιστές και συντρόφους λένε ότι έκαναν λάθος και ήθελαν να τραμπουκίσουν κνίτες! Ενω άλλοι από αυτούς λένε αυτά: Για την Γκαιμπελική προπαγάνδα της ΟΚΔΕ .  Το σαιτ αυτό δεν θέλει να βρομίσει με πολιτικές αλητείες και καταγγελίες,“ζει στον κόσμο του”, θέλει και προωθεί μια αναρχία προς το παρόν ανύπαρκτη στην Ελλάδα. Αλλά επειδή μου ήρθανε μειλ από συναγωνιστές της ΟΚΔΕ και άλλους δεν θέλω να εκληφθεί ότι κάνω τα “στραβά μάτια” και είμαι υποχρεωμένος να δημοσιεύσω τα τεκταινόμενα μπας και κάποιοι προβληματιστούν και προλάβουμε μια νέα Μαρφίν.

Ενάντια στον Εκφοβισμό, η αλληλεγγύη

Από Ροσινάντε

Τα ξημερώματα της Κυριακής 15 Νοέμβρη ομάδα ατόμων οπλισμένων με βαριοπούλες, φρεάτια, μάρμαρα, πέτρες, σιδερογροθιές και κοκτέιλ  μολότοφ, εξαπέλυσε τραμπούκικη επίθεση εναντίον αγωνιστών – μελών κινηματικών και αντικαπιταλιστικών συλλογικοτήτων και οργανώσεων έξω από την είσοδο της οδού Στουρνάρη στο Πολυτεχνείο, την ώρα που αυτοί κατευθύνονταν προς τον χώρο του ιδρύματος προκειμένου να τοποθετήσουν το υλικό τους.

Συνέχεια →

Για την Ιδιωτικοποίηση της Περιοχής των Λιπασμάτων και του ΟΛΠ (Μέρος 2ο)

Από το βήμα της βουλής στις 16.10.2015, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι η κυβέρνηση προχώρησε στην αναθεώρηση της σύμβασης παραχώρησης του Δημοσίου προς τον ΟΛΠ, όλως συμπτωματικώς λίγες ημέρες μετά την διασπορά χωρίς ακριβή δημοσιοποίηση του περιεχομένου της και τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε και συγκεκριμένα ότι στο ελληνικό Δημόσιο παραμένει το παραλιακό μέτωπο στα λιπάσματα της Δραπετσώνας προκειμένου να αξιοποιηθεί. Στη συνέχεια, διέρρευσε στα μμε ότι εξαιρέθηκαν κι άλλες εκτάσεις όσον αφορά κυρίως αρχαιολογίκους χώρους κατά το μήκος της παραλιακής ζώνης ενώ παραμένει ανοικτό το ζήτημα την Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος και του πορθμείου Περάματος –Σαλαμίνας.

Συνέχεια →

Πορεία στον Έβρο ενάντια στον φράχτη

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΝΙΓΜΟΥΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ

Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι κυνηγημένοι από τους βομβαρδισμούς της Δύσης, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τη φονταμενταλιστική φρίκη και ξεριζωμένοι από την ακραία φτώχια και την «ανάπτυξη» των πολυεθνικών, παλεύουν να περάσουν τα σύνορα και να εισέρθουν στην Ευρώπη. Οδηγούνται σε έναν αγώνα επιβίωσης και αναζήτησης μίας ζωής με ειρήνη και αξιοπρέπεια. Χιλιάδες απ’ αυτούς, πνίγονται στα παράλια της Μεσογείου, αλλά και όσοι καταφέρνουν να φτάσουν στα ευρωπαϊκά κράτη ζωντανοί, έρχονται αντιμέτωποι με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις φασιστικές/ρατσιστικές επιθέσεις, την αστυνομική βία και την κερδοσκοπία ή αντιμετωπίζονται σαν φτηνό εργατικό δυναμικό, έτοιμο για εκμετάλλευση.

Παρ’ όλη την υποκριτική επίκληση ενός δήθεν ανθρωπισμού, οι ηγέτες της Ευρώπης επικεντρώνονται στην ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων, στην αύξηση του στρατού και της Frontex, στα κέντρα κράτησης, στις απελάσεις και στις επαναπροωθήσεις, αποκαλύπτοντας έτσι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης-Φρούριο.

Συνέχεια →

 «Στον πάτο του Αιγαίου χτίζεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου»

 

Έργο «κραυγή» Ο Σύρος γλύπτης Νιζάρ Αλί Μπαντέρ αποτυπώνει το δράμα των προσφύγων πάνω στην πέτρα-βότσαλο

Του Γιώργου Μεριζιώτη

Δεν υπάρχει πιο εύστοχο και συνάμα τραγικό σύνθημα την τελευταία περίοδο, όμως πρέπει να δούμε – μιλώντας συμβολικά-  ότι υπάρχουν δυο ανθρωπότητες, και η Ευρώπη είναι δυο Ευρώπες, και ότι το κάθε κράτος είναι χωρισμένο σε δυο χώρες.

Η πρώτη χώρα είναι: Του μισανθρωπισμού, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της κοινωνικής ανισότητας, του εθνικισμού, του ατομικισμού, του ανταγωνισμού, του “παν μέτρο χρήμα”, της εκμετάλλευσης, του αποκλεισμού, της μισαλλοδοξίας, του σκοταδισμού, του φασισμού, του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού κλπ.

Η δεύτερη χώρα είναι: Του ουμανισμού, του αντιρατσισμού,της φιλοξενίας, της κοινωνικής ισότητας, του διεθνισμού, της αλληλεγγύης, του “παν μέτρο άνθρωπος”, της αμοιβαιότητας, της συνεργασίας, της ανεκτικότητας , του διαφωτισμού, της ελευθερίας, της άμεσης δημοκρατίας κλπ.

Μιλώντας με – όρους συμβατικούς – εδώ και αιώνες την πολιτική “πλειοψηφία” έχουν σε κάθε κράτος και στην Ευρώπη αυτοί της πρώτης χώρας, ο ουμανισμός και ο διαφωτισμός δεν μπόρεσαν και εμποδίστηκαν από την αντίδραση να ολοκληρώσουν το έργο τους, αυτό του εξανθρωπισμού του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Συνέχεια →