Mπρεχτομανία (γ)
ΜΠΡΕΧΤΙΚΑ 2 (Μπαλάντα Του Νεκρού Στρατιώτη)
ΜΠΡΕΧΤΙΚΑ 4 ( Rote Shne )
Μπαλάντα Του Νεκρού Στρατιώτη- Die Legende vom toten Soldaten
Το 1917 ο Μπέρτολτ Μπρέχτ γράφεται στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου, σε λίγους μήνες όμως επιστρατεύεται και αναλαμβάνει χρέη νοσοκόμου στο νοσοκομείο του Αουγκσμπουργκ. Εκεί θα βιώσει όλη την αγριότητα του πολέμου.
Οι κραυγές απόγνωσης των τραυματισμένων, οι θρήνοι των ακρωτηριασμένων θα αφήσουν ανεξίτηλα σημάδια πάνω του και θα εδραιώσουν μέσα του μια αταλάντευτα ειρηνόφιλη συνείδηση. Πρώτος καρπός της η Μπαλάντα του νεκρού στρατιώτη, ένα έργο που ο ίδιος συνήθιζε να τραγουδά σε ταβέρνες του Μονάχου μπροστά σε απομάχους, οι οποίοι παρεξηγώντας το μήνυμά του τον γιουχάιζαν και εκσφενδόνιζαν εναντίον του ποτήρια γεμάτα μπίρα!…
Τη μουσική της Φαραντούρη αντλήσαμε από το κανάλι του jimakos61 http://www.youtube.com/user/jimakos61…
Η μπαλάντα του νεκρού στρατιώτη
Για πέμπτο Μάη πολεμάει
για ειρήνη κουβέντα καμιά
και ο φανταράκος τα βροντάει
πεθαίνει ηρωικά
Και ο Αυτοκράτωρ οργίζεται
και βγάζει διαταγή
ο θάνατος αναβάλλεται
η νίκη όσο αργεί
μα ο φαντάρος κείτεται
στον τάφο του δίχως ντροπή
και ξάφνου τον επισκέπτεται
μια επιτροπή
Με φτυάρι και με αγιασμό
ξεθάβουν το νεκρό
του λένε γύρνα στο μέτωπο
και βγάλε το σκασμό
Τον εξετάζει ένας γιατρός
τον βρίσκει λίαν καλώς
κοπάνα μονάχα την κάνει ο νεκρός
γιατί είναι πολύ δειλός
Τον σήκωσαν και φεύγουνε
στην νύχτα τη μαγευτική
ενώ αρμοδίως τους φώτιζε
σελήνη ρομαντική
Το στόμα το σάπιο του βουτούν
σε μαύρο κρασί γλυκό
και δυο νοσοκόμες
του κρατούν μπροστά του
γυμνό θηλυκό
με τύμπανα και ταρατατζούμ
η μπάντα πάει εμπρός
για της πατρίδος το αλαλούμ
παρέλαση κάνει ο νεκρός
Μπροστά του πάει ένας κύριος
με φράκο παχουλός
πολύ του καθήκοντος κύριος
σαν κάθε πολίτη καλός
σκυλιά ποντίκια και ασβοί
δακρύζουν με πατριωτισμό
στο ύψος των περιστάσεων
στου έθνους τον παλμό
Στο άλλο χωριό τους δέχεται
ο κόσμος με ουρλιαχτά
χλωμό το φεγγάρι κατέρχεται
και το νεκρό χαιρετά
Με ζήτω και με τσουμπαπά
σημαίες και παπά
χορεύει ο νεκρός του σκοτωμού
σαν μεθυσμένη μαϊμού
Μες το μεγάλο τραλαλά
εχάθηκε ο νεκρός
τον βλέπουν μόνο από ψιλά
αστέρι και σταυραϊτός
ξημέρωσε ο ουρανός
τ’ άστρα έχουν χαθεί
στην μάχη πάλι πάει ο νεκρός
να ξανασκοτωθεί.
Μπέρτολτ Μπρέχτ
ΜΠΡΕΧΤΙΚΑ 4 ( Rote Shne )
«… Αν ο ηθοποιός δε θέλει να είναι παπαγάλος ή μαϊμού, πρέπει να κάνει κτήμα του τη γνώση της εποχής του πάνω στην κοινωνική ζωή, παίρνοντας μέρος στους ταξικούς αγώνες.
Μπορεί αυτό να φανεί σε μερικούς σαν κατάπτωση, μιας και τοποθετούν την τέχνη, αφού προηγουμένως έχει τακτοποιηθεί η πληρωμή, στις πιο ψηλές σφαίρες. Οι περισσότερες, όμως, αποφασιστικές μάχες του ανθρώπινου γένους δίνονται πάνω στη γη, όχι στους αιθέρες και «έξω» στη ζωή, όχι μες στους εγκεφάλους.
Κανείς δεν μπορεί να υψωθεί πάνω από τις αντιμαχόμενες τάξεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να υψωθεί πάνω απ’ τον άνθρωπο. Η κοινωνία δεν έχει κανένα κοινό μεγάφωνο, όσο είναι χωρισμένη σε τάξεις. Ετσι, όσοι λένε πως δεν ανακατεύονται στην πολιτική, σημαίνει πως ανήκουν στην άρχουσα τάξη…» Μπέρτολτ Μπέχτ
Ισπανια ΄36 «Μέσα στην Επανάσταση» 
Έργο εμβληματικό της παγκόσμιας δραματουργίας και μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του θεάτρου, ήδη από την πρεμιέρα στις 31 Αυγούστου του 1928, η Όπερα της Πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ, με τη μουσική του Κουρτ Βάιλ, αποτελεί ένα υπερθέαμα που ενσωματώνει στοιχεία από διαφορετικά θεατρικά είδη, ενώ διατηρεί στον πυρήνα του την πρόθεση για κοινωνική κριτική, αναδεικνύοντας την αλλοτριωτική δύναμη των μηχανισμών εξουσίας και την απόλυτη κυριαρχία του χρήματος στις ανθρώπινες σχέσεις. Το μπρεχτικό αριστούργημα αποτελεί διασκευή της Όπερας του Ζητιάνου (1728) του Τζον Γκέι.