Το νέο πρόσωπο της Ακροδεξιάς  τo    «Ταυτοτικό κίνημα»

Από διαδήλωση του Κινήματος των Ταυτοτικών στο Βερολίνο

Δεν φορούν στολές παραλλαγής, δεν έχουν ξυρισμένα κεφάλια και δεν νοσταλγούν παραδοσιακές αξίες. Μιλούν για τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και τις κατακτήσεις εκείνες που, όπως υποστηρίζουν, κινδυνεύουν σήμερα να χάσουν από την “εισβολή των βαρβάρων”.

Στην Αμερική, αυτό το νεανικό κίνημα έχει ήδη γίνει γνωστό με το μάλλαον παραπλανητικό όνομα “εναλλακτική Δεξιά”. Στον ευρωπαϊκό Βορρά, ο όρος που προτιμάται είναι αυτός της “ταυτότητας”. Ο 27χρονος Αυστριακός Μάρτιν Σέλνερ υποστηρίζει, μιλώντας στο περιοδικό “Economist”, ότι αγωνίζεται για να προστατεύσει την ευρωπαϊκή ταυτότητα από τους οπισθοδρομικούς μουσουλμάνους που σήμερα την απειλούν.

Συνέχεια →

Εθνικισμός – πατριωτισμός: η πολιτική θρησκεία του κράτους

Απο την Αναρχική συλλογικότητα Καθ’οδόν

Επιμέλεια ανάρτησης : Γιώργος Μεριζιώτης

Εθνικισμός – πατριωτισμός: η πολιτική θρησκεία του κράτους

Είθισται, όταν μιλάμε για τον εθνικισμό, να σκεφτόμαστε αυτόματα τα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα και οργανώσεις. Ο εθνικισμός όμως είναι ένα αφήγημα-ιδεολογία που αφορά σε όλο το κοινοβουλευτικό πολιτικό φάσμα, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του εξωκοινοβου­λευτικού. Ο εθνικισμός γεννήθηκε από τον κρατισμό, συμπορεύτηκε μαζί του, αλληλοϋποστηρίχτηκαν σε τέτοιο βαθμό που να θεωρού­νται αξεδιάλυτα. Είτε μεθοδολογικά είτε πολιτικά είναι αδιανόητη η αναφορά του χωρίς την ταυτόχρονη αναφορά και του άλλου. Αυτό συμπυκνώνεται με τη χρήση του όρου έθνος-κράτος.

Συνέχεια →

Βίλχελμ Ράιχ: Ανθρωπάκο σε περιφρονούν κι εσύ φωνάζεις «ζήτω, ζήτω»

Σαν σήμερα στις 3 Νοεμβρίου του 1957 έφυγε από τη ζωή ο Βίλχελμ Ράιχ, ψυχίατρος και ψυχαναλυτής του οποίου η θεωρία της οργόνης χαρακτηρίστηκε ψευδοεπιστημονική, όμως η επιρροή που άσκησε στα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης στις δεκαετίας του ’60 και του ’70, θεωρείται αδιαμφισβήτητη. Άσκησε σφοδρή κριτική στα υφιστάμενα κοινωνικά και σεξουαλικά ήθη ενώ έγινε κυρίως γνωστός από τα βιβλία του «Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού» και «Άκου Ανθρωπάκο».

Συνέχεια →

Εισαγωγικό / πρόλογος / επιμέλεια: Γιώργος Μεριζιώτης

Στην μνήμη του Παύλου Φύσσα

Εισαγωγική παρουσίαση

Το  φετινό δελτίο τύπου της Οικογένειας και φίλων Παύλου Φύσσα, λέει:

«Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 5 χρόνια από την ημέρα που ο Παύλος στάθηκε όρθιος και κοίταξε “το Τέρας” στα μάτια, αποδεικνύοντας ότι ο φόβος και η ελευθερία, είναι έννοιες που δεν συμβαδίζουν. Από τη μέρα αυτή και μέχρι σήμερα στεκόμαστε κι εμείς ακόμα εδώ, ακλόνητοι, απέναντι στους χρυσαυγίτες δολοφόνους του, που προσπαθούν απεγνωσμένα να αποδείξουν ότι είναι ένα δήθεν ¨νόμιμο¨ πολιτικό κόμμα, και όχι μια νεοναζιστική οργάνωση με μόνο στόχο να κατασπαράξει όποιον φαντασιώνεται ως εχθρό της, σε συνεχεία των ιδεολογικών της προγόνων…» Αυτούς τους προγόνους παρουσιάζω σε αυτή την ανάρτηση. Συνέχεια →

 Ο εθνικισμός ως μια πολιτική θρησκεία

Του Ρούντολφ Ρόκερ *

Επιμέλεια: Γιώργος Μεριζιώτης

George Grosz The Bitter truth (Η πικρή αλήθεια)

Το απόσπασμα αυτό προέρχεται από το τετράτομο έργο του Ρούντολφ Ρόκερ “Εθνικισμός και Πολιτισμός” σε μετάφραση του Γιάννη Καρύτσα από τις εκδόσεις Αρδην .

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε την εποχή που γράφτηκε ότι βρίσκονταν σε άνοδο στην Ευρώπη και σε πολλές χώρες του υπόλοιπου κόσμου το εθνικιστικό – φασιστικό κίνημα, η συγγραφή του έργου άρχισε  την εποχή του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και τελείωσε το 1933, λίγο πριν την άνοδο του Χίτλερ στην κρατική εξουσία….(δείτε περισσότερα  στις σημειώσεις).

Συνέχεια →

 «Χαριστικοί φόνοι» και ναζιστική γενοκτονία. Η ευθύνη των ψυχιάτρων.

Του Agostino Pirella

Στο πλαίσιο μιας ιστορίας της ψυχιατρικής θεωρούμενης, όχι πλέον σαν στερεότυπης ιστορίας των ψυχιάτρων-ηρώων αλλά, σαν ιστορίας της πειθαρχικής εξουσίας πάνω στην κοινωνική παρέκκλιση και πάνω στην τρέλλα, γίνεται αναφορά στην ευθύνη των ψυχιάτρων για τη δολοφονία 200.000 αναπήρων και ψυχιατρικών ασθενών στη Γερμανία και στις κατεχόμενες ζώνες ανάμεσα στο 1939 και 1945.

Αυτή η γενοκτονία, που διαπράχθηκε με επιστημονική ακρίβεια, είχε σαν έδαφος που την εξέθρεψε τη συζήτηση της δεκαετίας του ’20 για τους «χαριστικούς φόνους» και τη ρατσιστική εκστρατεία ενάντια σε κάθε μορφή «εκφυλισμού της φυλής», που διεξήχθη και από ψυχιάτρους πολύ γνωστούς όπως ο Λεονάρντο Μπιάνκι.

Συνέχεια →

 Ο ναζισμός και εμείς

Του Roberto Esposito 

Σχόλιο της σύνταξης

Το μικρο αυτό δοκίμιο του Roberto Esposito πραγματεύεται το “φαινόμενο” του ναζισμού από μια τελείως διαφορετική σκοπιά που ακόμα δεν έχει πολυερευνηθεί, αυτή του βιολογισμού και του υγιεινισμού, δεν αρκεί να εξηγούμε τον ναζισμό μόνο με βάση τον πολιτικό ολοκληρωτισμό, τον ρατσισμό, τον κοινωνικό δαρβινισμό και τον μυστικισμό από τον οποίο εμπνέετε, αλλά υπάρχει και μια άλλη παράμετρος αυτός της υγειονομικής-βιολογικής κυριαρχίας , ο Esposito λεει:

Συνέχεια →

Ο δρόμος προς το φασισμό

Η άνοδος του ιταλικού φασισμού και οι σχέσεις του με τον αναρχισμό, το συνδικαλισμό και το σοσιαλισμό

Του Λάρυ Γκάμποουν^*

Το έμβλημα του «Εθνικού Φασιστικού Κόμματος»

Η κυβέρνησή του διαπράττει στην Ιταλία … ό,τι η σοβιετική κυβέρνηση έχει διαπράξει στη Ρωσία. Τα πιο αγωνιστικά φιλε­λεύθερα στοιχεία είναι βαθιά αποκαρδιωμένα … Αυτό που σύντομα θα γίνει είναι ένα μεγάλο σοσιαλιστικό κράτος … αυστηρά συγκεντρωτικό … μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια … Σε 10 χρόνια, θα έχει οικοδομηθεί ένα κράτος όπου δε θα υπάρχει κανένα ίχνος ευρωπαϊκού “φιλελευθερισμού” ή δη­μοκρατικής “ελευθερίας”. (Γουίντχαμ Λιούις, Άγγλος οπαδός του φασισμού [1926])

Το μονοπάτι όπου βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι πά­ντοτε το ίδιο. Αρχικά είναι αναρχικοί ή ακραίοι σοσιαλιστές, κατόπιν “προσηλυτίζονται” στον εθνικισμό και δημιουργούν αξιοσημείωτες μεσσιανικές ιδέες … και φορτίζουν τον ακίνδυ­νο εθνικισμό των ενώσεων και των κομμάτων με το δυναμίτη της αναρχικής ετοιμότητας για δράση. (Ότο Στράσερ, αριστερός ναζιστής)¹

Συνέχεια →