autonomidrasi

Σχόλιο / Επιμέλεια:  Γιώργος Μεριζιώτης

Σχόλιο

Εδώ και κάποιο καιρό έχω/έχουμε  προειδοποιήσει σε κείμενα μου/μας (περιληπτικά ή εκτενέστερα)  για αυτή την κατάσταση, δείτε – ενδεικτικά – εδώ:  Το νησί του Πάσχα και η εντροπία (Ένα μικρο σενάριο για την οικολογική και κλιματική κατάρρευση του πλανήτη γη),  και ένα πιο παλιό κείμενο ενός Βρετανού οικολόγου ακτιβιστή αυτό: Το νέο καιρικό μέτωπο τώρα έρχεται ένας παγκόσμιος επίσημος (ο πιο επίσημος) φορέας να επιβεβαιώσει για μια παγκόσμια κατάσταση που οδεύει στον όλεθρο και την καταστροφή.

Για κλιματικό απαρτχάιντ προειδοποιεί ο ΟΗΕ: Μόνο οι πλούσιοι θα επιζήσουν

Τους φόβους μιας επικείμενης περιβαλλοντικής καταστροφής καθησύχαζε πάντα μια μάλλον παρηγορητική σκέψη. Μια σκέψη που υποβάλλουν οι περισσότεροι διεθνείς αξιωματούχοι όταν επαναλαμβάνουν αδιάκοπα ότι «είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα». Ωστόσο, ο ΟΗΕ συμπεραίνε τώρα ότι δεν είμαστε. Οι πλούσιοι θα μπορέσουν να αγοράσουν τη σωτηρία τους σε έναν ρημαγμένο πλανήτη τη στιγμή «που ο υπόλοιπος κόσμος θα αφεθεί να υποφέρει».

Συνέχεια →

(Να δεις που κάποτε Θα μας πούνε και μαλάκες … Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και χαζούς…).

Του Γιώργου Μεριζιώτη

Ο χώρος όπως ήταν με το εργοστάσιο

1. Η εκλογική περιφέρεια Β’ Πειραιά έχει γίνει δημοφιλής, πιο δημοφιλής έχει γίνει ο χώρος του πρώην εργοστάσιου λιπασμάτων. (1) Είναι ο χώρος που συνωστίζονται διάφορα άτομα με καλλιτεχνικές ανησυχίες για να τραβήξουν βίντεο, φωτογραφίες, διαφημιστικά σποτ ή κινηματογραφικά πλάνα από τα εναπομένοντα ερείπια του εργοστάσιου. Συνωστίζονται και κάποιοι/ες που παλιά ενώ δεν ήξεραν ούτε καν που βρίσκεται γεωγραφικά ο χώρος και τώρα έρχονται και τραβάνε πλάνα με Droner, τα βάζουν σε διάφορα ψευτοντοκιμαντέρ που φτιάχνουν για να μας πούνε πόσο αυτοί και η πολιτική τους παρέα αγωνίστηκαν για την περιοχή.

Συνέχεια →

Του Άγγελου Καλοδούκα

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το σπουδαίο (και εξαιρετικά χρήσιμο) βιβλίο του Ιγνάσιο Ραμονέ, Το απόλυτο Κράχ, η κρίση του αιώνα και η ανασυγκρότηση του μέλλοντος, εκδόσεις του «Εικοστού Πρώτου». Το βιβλίο είναι γραμμένο με έναν τρόπο που εκτιμώ πάρα πολύ. Ενώ το θέμα είναι κάπως εξειδικευμένο, αφορά την παγκόσμια οικονομία και τις προοπτικές της, εντούτοις είναι απλά (αλλά όχι απλοϊκά) γραμμένο, κατανοητό και από όσους δεν κατέχουν γνώσεις οικονομίας, ενώ είναι περιεκτικό, μόλις 151 σελίδες κειμένου.

Στο βιβλίο γίνεται περιοδολόγηση του νεοφιλελεύθερου σταδίου του σύγχρονου καπιταλισμού. Μας δίνεται, λοιπόν, μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε την πορεία του καπιταλισμού τα τελευταία τριάντα χρόνια μέχρι και τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση. Όλες οι πληροφορίες και τα στοιχεία που θα αναφερθούν από δω και στο εξής προέρχονται από το βιβλίο του Ραμονέ.

Συνέχεια →

Του Γιώργου Μεριζιώτη (*)

Προλογικό

Αφορμή για αυτό το άρθρο – παρέμβαση αποτέλεσαν δυο δημοσιεύσεις: α) αυτή “Δημοσιεύτηκε η απόφαση για την απαλλοτρίωση χώρου του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων” β) και ιδιαίτερα αυτή “Καθόλου τυχαία το, από 7 Μαΐου, πρακτικό έγκρισης της απαλλοτρίωσης της περιοχής Λιπασμάτων από την Περιφέρεια” που θέτει κάποια εύλογα ερωτήματα με αφορμή την απόφαση της Περιφέρειας  για την απαλλοτρίωση του χώρου του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων στην Δραπετσώνα  όπου στο κεφάλαιο “ΣΚΟΠΟΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ” στο σημείο ΣΤ (σελίδα 10) λέει τα εξής:

{…} ΣΤ) Εξυγίανση του εδάφους / υπεδάφους από τα παραπροϊόντα που εναποτίθεντο κατά την περίοδο λειτουργίας του εργοστασίου και τα οποία σήμερα εξακολουθούν να ρυπαίνουν την ευρύτερη περιοχή δημιουργώντας συνθήκες επικινδυνότητας για την υγεία των κατοίκων. {…} (**)

Για δεκαετίες αποκρύβεται η αλήθεια για το εργοστάσιο λιπασμάτων στην Δραπετσώνα

Για δεκαετίες το εργοστάσιο παραγωγής λιπασμάτων, χημικών, φυτοφαρμάκων και γυαλιού στην Δραπετσώνα μόλυνε με θανατηφόρες ουσίες τον αέρα τη θάλασσα και τη γη της περιοχής και της Αττικής, και τις συνέπειες από αυτή την εγκληματική δράση του ενάντια στην δημόσια υγεία εμείς οι κάτοικοι της περιοχής την πληρώνουμε μέχρι  σήμερα.

Συνέχεια →

Ήπειρος που σημαίνει Απειρος Χώρα. Βουνοσπαρμένη και βρεγμένη από από τη θάλασσα του Ιονίου, στην 1^η γραμμη του μετώπου στον Β’ Π.Π και χτυπημένη από τον εμφυλιο. Ερήμωσε εύκολα, τα χρόνια του ‘60 και του ‘70.

Οι στατιστικές τη λένε μια από τις πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρώπης, για εμάς είναι μια από τις πλουσιότερες  περιοχές του κόσμου. Το ίδιο και για τις νέες στατιστικές που χρησιμοποιούν δείκτες προσαρμοσμένους στην εποχή.

Συνέχεια →

Της Ελένης Μπέλλου

Εδώ και επτά δεκαετίες, ο φασισμός πεθαίνει κάθε μέρα στο Δίστομο. Με τη θυσία τους στο βωμό του ναζισμού, οι 218 νεκροί του Διστόμου δεν άφησαν κανένα επιχείρημα στην πιο φρικτή ιδεοληψία που γνώρισε η ανθρωπότητα. Με τη δύναμη τους, οι Διστομίτες  που έμειναν πίσω, απέδειξαν ότι η ζωή μπορεί να νικήσει κατά κράτος τον πνευματικό και πραγματικό θάνατο που συνεπάγεται το τυφλό μίσος. Έχασαν μια αιματηρή  μάχη, κέρδισαν όμως έναν πολύ σημαντικό και διαχρονικό πόλεμο. Πέθαναν, αλλά σκότωσαν το φασισμό.

Συνέχεια →

Η υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω της κλιματικής αλλαγής ήδη έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων και η κατάσταση θα επιδεινωθεί στο μέλλον, προειδοποιεί μια νέα επιστημονική έκθεση 27 εθνικών Ακαδημιών της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων είναι και η Ακαδημία Αθηνών.

Οι επιπτώσεις περιλαμβάνουν από την μετάδοση λοιμωδών νόσων μέσω των κουνουπιών μέχρι την εμφάνιση ή την επιδείνωση διαφόρων προβλημάτων ψυχικής υγείας, όπως της διαταραχής μετατραυματικού στρες, της αγχώδους διαταραχής, της κατάθλιψης και της κατάχρησης ουσιών.

Συνέχεια →

Η αναρχική κοινωνιολογία του φεντεραλισμού

και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης

Πρόλογος / επιμέλεια: Γιώργος Μεριζιώτης

Joan Miró «Le Carnaval d’Arlequin» 1924

Πρόλογος

Τα τελευταία χρόνια η κρίση που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορά στην πολιτική κηδεμονία και τις κραυγαλέες οικονομικές ανισότητες μεταξύ των χωρών του ευρωπαϊκού άξονα (Γερμανία, Γαλλία, κλπ) και της περιφέρειας, δείχνει ξεκάθαρα την αδυναμία της να εξελιχθεί ως ένας πόλος που μπορεί να πραγματώσει τη θεωρητική υπόσχεση του καπιταλισμού για διεθνή ειρήνη και ευημερία.

Αυτήν την κρίση αδυνατούν να την κατανοήσουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις  εφόσον είναι προσανατολισμένες σε μια στοιχειώδη αντι-νεοφιλελεύθερη πολιτική και η ανάλυσή τους δεν μπορεί να ξεπεράσει την προ της κρίσης του 1973 ανάλυση για το διπολικό κόσμο. Μια από αυτές που μπορεί και συσπειρώνει κόσμο της ευρωαριστεράς, αυτής που ακόμα έχει το θράσος ή την αφέλεια να διατυμπανίζει σοσιαλδημοκρατικά οράματα με τις παρακαταθήκες του πρώην κομμουνιστή και μετατοπισθέντα προς τον ευρωπαϊκό φεντεραλισμό, Σπινέλι, έχει αποδυθεί σε μια πολιτική επιστροφής των καλών ημερών της σοσιαλδημοκρατικής ευημερίας.

Συνέχεια →