Οι νεκροί του Πολυτεχνείου 1973, «αυτοι οι αγωνες συνεχιζονται δεν εξαγοραζονται δεν δικαιωθηκαν»
Επιμέλεια / σχολιασμός: Γιώργος Μεριζιώτης
Αφιέρωση:
Αυτή η ανάρτηση αφιερώνεται στους πεσόντες (δολοφονημένους από την χούντα) άντρες και γυναίκες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου 1973.
Αφιερώνεται επίσης στους πρωτεργάτες/σες της νέας αναρχίας στον ελλαδικό χώρο αρχής γενομένης από αυτή την εξέγερση.
Ενάντια στον ιστορικό αναθεωρητισμό (δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο κλπ) που επιχειρείται από την δεξιά, την ακροδεξιά (φασίστες) και μια μερίδα αριστερών νεοφιλελε . Επίσης ενάντια στην παλιά και νέα σταλινική εκδοχή των λευκών σελίδων της ιστορίας.
Κεφάλαια: Α) αυτοι οι αγωνες συνεχιζονται δεν εξαγοραζονται δεν δικαιωθηκαν B) Η δράση των Αναρχικών στην εξέγερση του Πολυτεχνείου 1973 Γ) Οι νεκροί του Πολυτεχνείου
Tι άλλο χρειάζεται για να πειστεί κάποιος ότι κάτι έχει πάει στραβά με το μέσον που χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο, όλο και πιο συχνά, με σχεδόν μονήρη αφοσίωση, στην πολύπλευρη καθημερινότητά του, όταν ο ίδιος ο δημιουργός του ανησυχεί σοβαρά για τη μορφή που έχει πάρει το δημιούργημά του;
Σαν σήμερα στις 3 Νοεμβρίου του 1957 έφυγε από τη ζωή ο 
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά οι επιστήμονες εξεπλάγησαν από την εξυπνάδα των κορακιών, καθώς με νέα πειράματα -που δικαιώνουν πλήρως τον Αίσωπο για την ευφυΐα που τους απέδιδε στους μύθους του- απέδειξαν ότι τα πανέξυπνα πουλιά μπορούν να φτιάχνουν σύνθετα εργαλεία, τελείως μόνα τους και χωρίς καμία προηγούμενη εκπαίδευση από τους ανθρώπους.
Την Πέμπτη 25 Οκτώβρη 2018 ξεκινάει ο τρίτος γύρος πλειστηριασμών (με επικίνδυνα μειωμένο τίμημα) για τα οικόπεδα και τις εγκαταστάσεις σε μέρος των οποίων λειτουργεί εδώ και πέντε χρόνια η Αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟΜΕ.
Προλογικό
«Υπάρχουν δύο ψυχικές εκφράσεις του μίσους: το μίσος για τον άλλο και το μίσος για τον εαυτό μας, το οποίο συχνά δεν παρουσιάζεται ως τέτοιο. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι και τα δυο έχουν κοινή ρίζα, την άρνηση της ψυχικής μονάδας να δεχθεί αυτό που για την ίδια είναι ξένο. Η οντολογική αυτή διάρθρωση του ανθρώπου επιβάλλει αξεπέραστους εξαναγκασμούς σε κάθε κοινωνική οργάνωση και σε κάθε πολιτικό πλάνο. Καταδικάζει αμετάκλητα κάθε ιδέα για μία«διαφανή» κοινωνία, κάθε πολιτικό πλάνο που αποσκοπεί στην άμεση οικουμενική συμφιλίωση.
