Ο αιώνας του εαυτού (ατομικισμού) – ντοκιμαντέρ

Σχόλιο της σύνταξης

Αποτελούμενο από τέσσερα μέρη, αυτό το  ντοκιμαντέρ είναι ότι καλύτερο στο πεδίο του. Επιδιώκει να αναλύσει την πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση και τη κατάσταση στο κόσμο, δείχνει επίσης πώς οι θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόιντ και άλλων μετα- φροϋδικών ψυχαναλυτών χρησιμοποιήθηκαν για τον έλεγχο και χειραγώγηση των λαών από τους πολιτικούς και τις κυβέρνησης στης ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο (γιατί ότι εφαρμόζεται στης ΗΠΑ μετά από λίγο εφαρμόζεται και στο υπόλοιπο Δυτικό κόσμο), επίσης το ντοκιμαντέρ δείχνει πώς αυτές οι αντιλήψεις χρησιμοποιήθηκαν τελικά από τις εταιρίες για να χειριστούν τους καταναλωτές στην αγορά των προϊόντων τους, μέσα απο  τα δάνεια – δανεισμό και την κατανάλωση. Τα πρότυπα στο πολιτικό και καταναλωτικό μάρκετινγκ (marketing) για την χειραγώγηση των μαζών έχουν μπει από σχεδόν τις αρχές του 20ο αιώνα, βέβαια στην μέρες μας η “επιστήμη” της χειραγώγησης έχει εξελιχθεί όπως κατ´ αναλογία και όλες οι “επιστήμες” διαχείρισης των ανθρώπων.

Μέρος Πρώτο – Οι Μηχανές της Ευτυχίας

Η ιστορία για την σχέση μεταξύ του Φρόιντ και του Αμερικάνου ανιψιού του Έντουαρντ Μπέρκινς ο οποίος είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε το επάγγελμα των δημοσίων σχέσεων την δεκαετία του 1920 και ήταν ο πρώτος που υιοθέτησε τις ιδέες του Φρόιντ γύρω απο την χειραγώγηση των μαζών. Έδειξε στις Αμερικάνικες εταιρίες πως να πείσουν τους ανθρώπους να θέλουν αντικείμενα που δεν χρειάζονται. Ήταν ο αρχιτέκτονας της σύγχρονης τεχνικής της μαζικής καταναλωτικής πειθούς, εφευρέτης των δημοσίων σχέσεων και ένας από τους κύριους υπεύθυνους για την κυρίαρχη δομή του σημερινού κόσμου που βασίζεται σε ένα καταναλωτικό εγωιστικό εαυτό…

Μέρος Δεύτερο – Η Εφαρμοσμένη Μηχανική της Συγκατάθεσης

Σε αυτό το επεισόδιο πως αυτοί που ήρθαν στην εξουσία μετά τον πόλεμο χρησιμοποίησαν τις ιδέες του Φρόιντ για το ασυνείδητο , ώστε να ελέγξουν τις μάζες. Πολιτικοί και σχεδιαστές πίστεψαν τις ιδέες του Φρόιντ ότι βαθιά μέσα τους όλα τα ανθρώπινα όντα ήταν επικίνδυνα χωρίς λογική, γεμάτα επιθυμίες και φόβους. Ήταν πεπεισμένοι ότι αυτό ήταν που οδήγησε στην βαρβαρότητα της ναζιστικής Γερμανίας και ήθελαν να βρουν τρόπους να ελέγξουν αυτόν τον κρυφό εχθρό μέσα στο ανθρώπινο μυαλό. Η κόρη του Φρόιντ, Άννα, μαζί με τον ανιψιό του Έντουαρντ Μπέρκινς παρείχαν την κεντρική φιλοσοφία. Οι ΗΠΑ και η CIA έκαναν πράξη τις ιδέες τους αναπτύσσοντας τεχνικές χειραγώγησης και ελέγχου των μυαλών των αμερικάνων πολιτών. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος, πίστευαν, που θα μπορούσε να εφαρμόσει την δημοκρατία και μια σταθερή κοινωνία καταπιέζοντας την βαρβαρότητα που κρυβόταν κάτω από την επιφάνεια.

Μέρος Τρίτο – Υπάρχει ένας αστυνομικός μέσα στο κεφάλι μας: Πρέπει να καταστραφεί

Την δεκαετία του ’60 ένα ριζοσπαστικό γκρουπ ψυχοθεραπευτών αμφισβήτησε των επιρροή που είχαν οι ιδέες του Φρόιντ στην Αμερική. Αυτοί, ήταν εμπνευσμένοι από τις ιδέες του Γουίλιαμ Ράιχ, ενός μαθητή του Φρόιντ, που στράφηκε εναντίον του και ο οποίος ήταν μισητός από την οικογένεια του Φρόιντ . Ο Ράιχ πίστευε ότι ο εσωτερικός εαυτός δεν έπρεπε να καταπιεστεί και να ελεγχθεί αλλά αντίθετα να ενθαρρύνετε να εκφραστεί. Μέσα από όλο αυτό δημιουργήθηκε ένα νέο πολιτικό ρεύμα που υποστήριζε την δημιουργία ενός νέου ανθρώπινου όντος ελεύθερου από την ψυχολογική καταπίεση η οποία είχε εφαρμοστεί στο ανθρώπινο μυαλό από τις εταιρίες και τους πολιτικούς.

Σε αυτό το επεισόδιο θα δούμε πως αυτό το κίνημα αναπτύχθηκε δραστικά και πως σύντομα οι εταιρίες συνειδητοποίησαν ότι τελικά αυτή ήταν μία από τις μεγαλύτερες τους ευκαιρίες, ενθαρρύνοντας τον κόσμο να νοιώσει ότι είναι μοναδικές προσωπικότητες και παράλληλα πουλώντας τους τρόπους για να εκφράσουν αυτή την μοναδικότητα στρεφόμενοι πάλι σε Φροϋδικούς αναλυτές ώστε να αναγνωρίσουν τις βαθιές επιθυμίες του «νέου» εαυτού.

Μέρος Τέταρτο – Οχτώ άνθρωποι πίνουν λίγο κρασί στο Κέτερινγκ

Σε αυτό το επεισόδιο, πως οι «αριστεροί» πολιτικοί  τόσο στην Βρετανία όσο και στην Αμερική στράφηκαν στις τεχνικές που ανέπτυξαν οι εταιρίες για την ικανοποίηση του εσωτερικού εαυτού και τις επιθυμίες του.  Τόσο οι «Εργατικοί» του Τονι Μπλερ όσο και οι «Δημοκρατικοί» του Μπιλ Κλιντον χρησιμοποίησαν τα ίδια φοκους γκρουπ που ανακαλύφτηκαν από τους ψυχαναλυτές για την ανάληψη εξουσίας. Ξεκίνησαν να προσκολλούν τις πολιτικές στις βαθιές επιθυμίες και συναισθήματα των ανθρώπων με τον τρόπο που ο καπιταλισμός είχε μάθει να τους προσκολλά τα προϊόντα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία μία νέα κουλτούρα μάρκετινγκ και πολιτικής αναδύθηκε η οποία επέτρεπε στους πολιτικούς να πιστεύουν ότι δημιουργούν μία νέα και βελτιωμένη μορφή της δημοκρατίας.