autonomidrasi

Προοίμιο για μια παγκόσμια ιστορία της ατιμίας *

( Μακιαβελισμός , οικονομία και πολιτική )

Του Γιώργου Μεριζιώτη

George Grosz «Mια ιστορία του χειμώνα». 1917-19

Εισαγωγή

Αυτό το κείμενο δεν ασχολείται με την οικονομία καθεαυτή, ούτε προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει στο ερώτημα αν η οικονομική επιστήμη είναι πραγματική – καθαρή – επιστήμη, γιατί αν το κάνει αυτό θα εμπλακεί σε μια συζήτηση του τύπου, ότι είναι επιστημονικό είναι και αληθινό και το αντιστρόφως ανάλογο, ότι είναι αληθινό δεν είναι κατά ανάγκη επιστημονικό, αυτό είναι μια συζήτηση πέραν από τους στόχους αυτού του κειμένου.

Επίσης δεν ασχολείται με την εφαρμοσμένη πολιτική της οικονομίας στην βάση της μακροοικονομίας, της μικροοικονομίας, της οικονομετρίας και των παράπλευρων κλάδων της πχ των χρηματιστικών, πιστωτικών, και δημοσιονομικών πολιτικών , της εθνικής οικονομίας κλπ. Αυτό το κείμενο δεν είναι αποκαλυπτικό, δηλαδή που το πάει το σύστημα, ούτε πρωτοτυπεί προς χάρη της πρωτοτυπίας, για τον απλό λόγο ότι στην εποχή μας και στο τώρα, της κοινωνίας του εμπορεύματος – θεάματος και του μινιμαλιστικού κενού δεν υφίσταται καμιά πρωτοτυπία.
Συνέχεια →

Επιμέλεια κειμένου Ε.- Α. Περράκης

“Αν η ιστορία της ουτοπίας φωτίζει όντως την ιστορία της ανθρωπότητας, την φωτίζει με τον ακόλουθο τρόπο: οι ουτοπίες μας ήταν αξιολύπητα αδύναμες και ανεπαρκείς^. και αν δεν επηρέασαν πρακτικά όσο πρέπει την πορεία των υποθέσεων, ο λόγος είναι, όπως λέει η Βιόλα Πέιτζετ στο βιβλίο της Ευαγγέλια αναρχίας, ότι απλώς δεν ήταν επαρκώς καλές. Διασχίζουμε ταξιδεύοντας την ουτοπία μόνο και μόνο για να πάμε πέρα από την ουτοπία…το κάνουμε μόνο και μόνο για να ξαναμπούμε πιο αποτελεσματικά στην ομιχλώδη μεσημεριανή κυκλοφορία του σύγχρονου κόσμου.”

Η ουτοπία που προτείνει ο Λούις Μάμφορντ στο βιβλίο του «Η ιστορία των ουτοπιών», ή ευτοπία όπως την αποκαλεί, για να πραγματωθεί θα πρέπει να συνδυάσει την επιστημονική έρευνα (των θετικών επιστημών) με αυτή των ανθρωπιστικών επιστημών.

Συνέχεια →

Του Γιώργου Στάμκου*

Σε όποια εποχή κι αν εμφανίζονται οι αιρετικοί και οι αιρέσεις αποδεικνύουν, αν μη τι άλλο, μια διανοητική και πνευματική ζωτικότητα. Η αμφισβήτηση του Κατεστημένου, η αμφιβολία απέναντι στο Δόγμα, η επαναστατικότητα και η ελευθερία επιλογής και σκέψης, βασικά χαρακτηριστικά του κάθε αιρετικού, αναζωογονούν το ανθρώπινο πνεύμα και λειτουργούν ως εξελικτικοί επιταχυντές της ιστορίας και του ανθρώπινου πολιτισμού. Φρέσκος αέρας εισέρχεται ξαφνικά στα πνευματικά μας σεντούκια και τα κάνει να μυρίζουν λιγότερο κλεισούρα και μούχλα.

Στον πυρήνα κάθε αιρετικού βρίσκονται πάντα οι διερωτήσεις. “Τα ερωτήματα είναι που κάνουν τους ανθρώπους αιρετικούς” παραπονέθηκε τον 2ο μ.Χ. αιώνα ο Τερτυλλιανός. Οι αιρετικοί είναι συνήθως άνθρωποι που σκέφτονται και λειτουργούν έξω από τα συμβατικά πλαίσια. Αναζητούν διαρκώς πέρα από τις ορατές εικόνες και τα κατεστημένα δόγματα τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβονται από πίσω, διεκδικώντας πάντα το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής.

Συνέχεια →

Της Ελένη Μπέλλου

Μπορεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) να αρνήθηκε να χαρακτηρίσει την συνεχιζόμενη έξαρση του ιού Έμπολα ως «παγκόσμια κατάσταση έκτακτης υγειονομικής ανάγκης», όμως όπως και να αναφέρει κανείς την κατάσταση, η αλήθεια είναι ότι η ασθένεια έχει φέρει την ανθρωπότητα στα όρια της κι απαιτείται επείγουσα κινητοποίηση από όλους μας. Αυτό που όλοι μπορούμε να κάνουμε είναι ταυτόχρονα άμεσο κι έμμεσο, καθώς δεν αφορά τον ίδιο τον ιό Έμπολα καθ’αυτό αλλά… το εσωτερικό των κινητών μας.

Συνέχεια →

Του Παναγιώτη Ξηρουχάκη

DADA: Man Ray, (Dora Maar 1936)

«Όποτε οι άλλοι συμφωνούν μαζί μου, αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να έχω δίκιο.», Όσκαρ  Ουάιλντ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Οι διανοούμενοι υπήρξαν ανέκαθεν οι στυλοβάτες του συστήματος. Αυτοί που του έδιναν την ηθική και επιστημονική δικαίωση (κλασσικό παράδειγμα για την εποχή του υπήρξε  ο Χέγκελ). Υπήρξαν όμως και πολλοί διανοούμενοι  (επιστήμονες, φιλόσοφοι, συγγραφείς κλπ)   που υποστήριξαν τον αναρχισμό με λόγια και με πράξεις  χωρίς να ταυτιστούν απόλυτα μαζί του ή με τις επικρατούσες τάσεις του. Η επιρροή αυτών των επαναστατών υπήρξε  σημαντική. Σήμερα δεν έχουν όμως  το στάτους  επαναστατών όπως π.χ. ο Μπακούνιν και ο Μαλατέστα.

Συνέχεια →

Τον γύρο του διαδικτύου κάνουν τις τελευταίες μέρες εικόνες από το καινούριο ντοκιμαντέρ του Netflix με τίτλο «Our Planet», για τις τις δραματικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.

Ειδικότερα, το επεισόδιο «Frozen worlds» παρουσιάζει τις καταστροφικές συνέπειες που έχει η απώλεια πάγου σ’ αυτούς που εξαρτώνται από αυτόν.

Στον εν λόγο βίντεο τα μέλη του συνεργείου παρακολουθούν με δάκρυα στα μάτια τη μοιραία βουτιά των θαλάσσιων ίππων που έπεσαν από έναν γκρεμό 80 μέτρων. Αυτό συμβαίνει καθώς έξω από το νερό η όραση του θαλάσσιου ίππου είναι πολύ περιορισμένη, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται σε τόσο μεγάλο ύψος.

Συνέχεια →

Σχόλιο/ επιμέλεια δημοσίευσης: Γιώργος Μεριζιώτης

Σχόλιο:

Πάνε πολλά χρόνια που φωνάζαμε ενάντια στους εθνικισμούς και από τις δυο ακτές του Αιγαίου  ότι: «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Τώρα αντιμετωπίζουμε το γεγονός το Αιγαίο να μείνει χωρίς ψάρια και άλλα θαλάσσια όντα, να γίνει μια νεκρή θάλασσα.

Σε συνέχεια της ανησυχητικής αύξησης των εκβρασμών δελφινιών στο Αιγαίο…

Σε συνέχεια της πρόσφατης ανακοίνωσης (http://archipelago.gr/anisychitiki-afxisi-nekron-delfinion-se-aktes-tou-voriou-egeou/)του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» αναφορικά με την «Ανησυχητική Αύξηση Νεκρών Δελφινιών σε Ακτές του Βορείου Αιγαίου», αλλά και λόγω της μεγάλης προώθησης του θέματος στον ελληνικό και διεθνή τύπο, θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να κάνουμε τις παρακάτω διευκρινίσεις:

Συνέχεια →

Υπατία

Πριν από λίγες ημέρες μια τεράστια επιστημονική ανακάλυψη, που μπορεί να ξεκλειδώσει και να επιλύσει διάφορα από τα μυστήρια που ταλανίζουν την ανθρωπότητα όλους τους αιώνες της αυτοσυνειδησίας της, ήρθε στην επικαιρότητα. Η πρώτη απόδειξη πως οι μαύρες τρύπες όντως υπάρχουν, φωτογραφημένης από μια εκπληκτική ερευνήτρια, την Katie Bouman.

Ενώ λίγους μήνες πριν, σε μια δυσεξήγητη για μας τους απόμακρους μα εξαιρετική της απόφαση, η NASA ονόμασε το πρώτο rover που η ανθρωπότητα τοποθέτησε στον πλανήτη Άρη από την «άγνωστη» Rosalind Franklin, την επιστημόνισσα που ανακάλυψε στ’ αλήθεια το DNA, ανακάλυψη που ήδη έχει ανοίξει την οδό της θεραπείας σε «ανίατες ασθένειες» και δυσεπίλυτα προβλήματα, πριν το έμφυλο αφεντικό της, ο Watson, της το κλέψει μαζί με το αυτοδίκαιο Νόμπελ μιας τόσο σημαντικής ανακάλυψης.

Συνέχεια →