Κοινά : Μια σύντομη εισαγωγή

Του David Bollier

Σχόλια/επιμέλεια Γιώργος Μεριζιώτης

ffee2447b152494b43d9816faaea83c8_XL

Σχόλιο

Σε συνέχεια του σχόλιου μου στην ανάρτηση

{…] Σχόλιο πάνω στη τραγική συγκυρία 24/ 7/2018

Όλο τα ίδια και τα ίδια… του μυαλού μας ροκανίδια

Είμαι 58 χρόνων, από 7/8 χρόνων που ο άνθρωπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται το περιβάλλων του και τη συζητάνε οι μεγάλοι ακούω, εδώ και μισό αιώνα για φωτιές στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα, στον Υμηττό.

Ακούω για εμπρησμούς και μετά για νομιμοποίηση αυθαίρετων σε καμένα δάση.

Δεν λέω και δεν γράφω πλέον τίποτα, παραπέμπω σε κείμενο μου από τις φωτιές στην Πελοπόννησο το 2007 όπου ο αριθμός των νεκρών ήταν 63 άνθρωποι. Σε αυτές τις φωτιές συμμετείχα για τελευταία φορά ως εθελοντής πυρόσβεσης.

Με σεβασμό στην μνήμη των θυμάτων.

ΔΙΑΛΥΜΕΝΑ ΧΩΡΙΑ – ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ

https://athens.indymedia.org/post/758269/

Γιώργος Μεριζιώτης

Υγ. Αν έγραφα ένα κείμενο για την σημερινή τραγωδία θα έβαζα τον τίτλο “ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ” και ο νοών νοείτω… {…}

Παρουσιάζω το βιβλίο του David Bollier «Κοινά : Μια σύντομη εισαγωγή» που είναι τρομερά επίκαιρο. Το βιβλίο δεν καταπιάνεται φυσικά με το αν φταίει, η πυροσβεστική, η αστυνομία , η πολιτική προστασία, η τοπική αυτοδιοίκηση , η κυβέρνηση και τέλος το καημένο το πεύκο –Χαλέπιος πεύκη– που έχει ενοχοποιηθεί ως εύφλεκτο υλικό και εμπρηστής, σε λίγο θα μας που ότι και το οξυγόνο φταίει γιατί χωρίς αυτό δεν θα άναβαν- υπήρχαν – οι πυρκαγιές.

Φυσικά και είναι υπεύθυνοι όλοι οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς και η κυβέρνηση παρέα με τη τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν μετακυλώ την ευθύνη μόνο στους ιδιώτες οικοπεδούχους, όμως συνεχίζω να υποστηρίζω ακράδαντα ότι η “ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ”, άλλωστε το διαπιστώνουμε αυτό με τις δασικές πυρκαγιές στην Καλιφόρνια, την Αυστραλία, την Πορτογαλία και αλλού, ότι και στα πιο οργανωμένα και με περισσότερα μέσα πυρόσβεσης κράτη καίγονται άνθρωποι και ζώα.

Όταν διαχειρίζεσαι το σύστημα, τον καπιταλισμό, όπως κάνει και η σημερινή «πρώτη φορά» αριστερή κυβέρνηση θα επωμιστείς και τις αμαρτίες των προηγούμενων κυβερνήσεων και για να θολώσεις τα νερά , – γιατί και εσύ νομιμοποιείς αυθαίρετα κτίσματα σε δημόσιες- δασικές εκτάσεις,- τότε δεν μιλάς για αυθαίρετα και καταπατήσεις δημόσιας γης ή για εμπορευματοποίηση της γης και για ασυδοσία αλλά για άναρχη δόμηση, ή το πιο φαιδρό αναρχική δόμηση (γράφτηκε και αυτό σε φιλοκυβερνητικό σαιτ). Φυσικά αυτός ο χαρακτηρισμός είναι προσφιλής σε όλους αυτούς τους κυβερνητικούς παράγοντες και τα φερέφωνα της κυβέρνησης, πολεοδόμους, αρχιτέκτονες, μηχανικούς, δημοσιογράφους κλπ πρώην σταλινικούς και μαρξιστές λενινιστές.

Το ποιο φαιδρό που έχω διαβάσει – δεν πρόκειται για κακοποίηση της γλώσσας αλλά για αντίληψη – από δασολόγο που μίλαγε για ένα δάσος και έγραφε, «το δάσος αυτό αναπτύσσεται άναρχα «!!

Τα ίδια έλεγαν, η κυβέρνηση και τα φερέφωνα της τον περασμένο Νοέμβρη με τις πλημμύρες στην Μάντρα Αττικής, δείτε: H λήθη σαν ταφόπλακα πέφτει πάνω σε όλους/ες μας

*****************************

Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου

{…} Στο βιβλίο του Κοινά: Μια σύντομη εισαγωγή»», ο David Bollier μυεί τον αναγνώστη στον συχνά αόρατο αλλά ταυτόχρονα εκπληκτικά οικείο κόσμο των κοινών, παραθέτοντας πληθώρα σύγχρονων παραδειγμάτων του κοινωνείν, δηλαδή των ανθρώπινων πρακτικών και των μορφών συνεργασίας που (ανα)παράγουν τα κοινά.

Υποστηρίζει ότι η κοινωνική οργάνωση και η παράλληλη οικονομία των κοινών δείχνουν, αθόρυβα και αποφασιστικά, ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.

Τα κοινά καταλαμβάνουν έναν διαρκώς αυξανόμενο χώρο στη δημόσια συζήτηση. Συνιστούν κοινωνικά συστήματα διαχείρισης πόρων στο πλαίσιο κοινωνικών σχέσεων που αντανακλούν τις αξίες τους και την ταυτότητα της ανθρώπινης κοινότητας. Συγκροτούν μια πολιτισμική πρακτική και στάση που προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο με διαφορετικούς όρους.

Στο βιβλίο του Κοινά: Μια σύντομη εισαγωγή»», ο David Bollier μυεί τον αναγνώστη στον συχνά αόρατο αλλά ταυτόχρονα εκπληκτικά οικείο κόσμο των κοινών, παραθέτοντας πληθώρα σύγχρονων παραδειγμάτων του κοινωνείν, δηλαδή των ανθρώπινων πρακτικών και των μορφών συνεργασίας που (ανα)παράγουν τα κοινά. Υποστηρίζει ότι η κοινωνική οργάνωση και η παράλληλη οικονομία των κοινών δείχνουν, αθόρυβα και αποφασιστικά, ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.

Μιλώντας συνεπώς για τα κοινά με τ’ όνομά τους, θα μπορέσουμε να μάθουμε πώς να τα διεκδικήσουμε ξανά, να περιγράψουμε μια διαφορετική τάξη πραγμάτων που υπερβαίνει τη μονοκρατορία του δυοπωλίου αγοράς/κράτους και να βοηθήσουμε στη δημιουργία της.Κοιτάζοντας από την απαιτούμενη απόσταση, ο συγγραφέας αποκαλύπτει τη νοητή γραμμή που ενώνει διαφορετικά κοινωνικά κινήματα, όπως η αλληλέγγυα οικονομία, οι ακτήμονες της Λατινικής Αμερικής και οι χωρικοί, με αυτά του ελεύθερου λογισμικού, του ελεύθερου πολιτισμού, της ανοιχτής πρόσβασης στους εκπαιδευτικούς πόρους και στις ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις, του Occupy και αναρίθμητων άλλων παραδειγμάτων που δεν αποτελούΤα κοινά καταλαμβάνουν έναν διαρκώς αυξανόμενο χώρο στη δημόσια συζήτηση.

Συνιστούν κοινωνικά συστήματα διαχείρισης πόρων στο πλαίσιο κοινωνικών σχέσεων που αντανακλούν τις αξίες τους και την ταυτότητα της ανθρώπινης κοινότητας. Συγκροτούν μία πρακτική και στάση που προσπαθεί να κατανοήσει διαφορετικούς όρους. Στο ανά χείρας βιβλίο, Κοινά: Μια σύντομη εισαγωγή, ο David Bolier μυεί τον αναγνώστη στον συχνά αόρατο αλλά ταυτόχρονα εκπληκτικά οικείο κόσμο των κοινών, παραθέτοντας πληθώρα σύγχρονων παραδειγμάτων του κοινωνείν, δηλαδή των ανθρώπινων πρακτικών και των μορφών συνεργασίας που (ανα)παράγουν τα κοινά.

Κοιτάζοντας από την απαιτούμενη απόσταση, ο συγγραφέας αποκαλύπτει τη νοητή γραμμή που ενώνει διαφορετικά κοινωνικά κινήματα, όπως η αλληλέγγυα οικονομία, οι ακτήμονες της Λατινικής Αμερικής και οι χωρικοί, με αυτά του ελεύθερου λογισμικού, του ελεύθερου πολιτισμού, της ανοιχτής πρόσβασης στους εκπαιδευτικούς πόρους και στις ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις, του Occupy και αναρίθμητων άλλων παραδειγμάτων που δεν αποτελούν παρά την απαρχή ενός νέου, παγκόσμιου, χαλαρά δικτυωμένου κινήματος, ατμομηχανής του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Με στόχο να διαλύσει τις παρανοήσεις σχετικά με τα κοινά, ο συγγραφέας διατρέχει την ιστορία τους και αναδεικνύει το χειραφετητικό πολιτικό όραμα που προβάλλουν, υποστηρίζοντας ότι στην εποχή μας, των ακραίων ανισοτήτων, των επαπειλούμενων οικολογικών καταστροφών και της παρακμής των σύγχρονων αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών, τα κοινά αποτελούν ένα λόγο για να αισιοδοξούμε. Το βιβλίο Κοινά: Μια σύντομη εισαγωγή κυκλοφορεί σε μετάφραση Γιώργου Θεοχάρη και επιστημονική επιμέλεια Γιώργου Παπανικολάου. Επίμετρο στην ελληνική έκδοση: Ανδρέας Καρίτζης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)ν παρά την απαρχή ενός νέου, παγκόσμιου, χαλαρά δικτυωμένου κινήματος, ατμομηχανής του κοινωνικού μετασχηματισμού.